adjudico

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: adjudicā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	adjudicō	adjudicor	adjudicem	adjudicer	—	—
	2 p.	adjudicas	adjudicāris	adjudices	adjudicēris	adjudicā	adjudicare
	3 p.	adjudicat	adjudicātur	adjudicet	adjudicētur	—	—
Plur.	1 p.	adjudicāmus	adjudicāmur	adjudicēmus	adjudicēmur	—	—
	2 p.	adjudicātis	adjudicāmini	adjudicētis	adjudicēmini	adjudicāte	adjudicamini
	3 p.	adjudicant	adjudicantur	adjudicent	adjudicentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	adjudicābam	adjudicābar	adjudicārem	adjudicārer
	2 p.	adjudicābas	adjudicabāris	adjudicāres	adjudicarēris
	3 p.	adjudicābat	adjudicabātur	adjudicāret	adjudicarētur
Plur.	1 p.	adjudicabāmus	adjudicabāmur	adjudicarēmus	adjudicarēmur
	2 p.	adjudicabātis	adjudicabamini	adjudicarētis	adjudicarēmini
	3 p.	adjudicābant	adjudicabantur	adjudicarent	adjudicarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	adjudicābo	adjudicabor	—
	2 p.	adjudicābis	adjudicaberis	adjudicāto
	3 p.	adjudicābit	adjudicabitur	adjudicāto
Plur.	1 p.	adjudicabimus	adjudicabimur	—
	2 p.	adjudicabitis	adjudicabimini	adjudicatōte
	3 p.	adjudicabuntur	adjudicanto

Infīnitivus praesentis actīvi	adjudicāre
Infīnitivus praesentis passīvi	adjudicāri
Participium praesentis actīvi	adjudicāns
Gerundium	adjudicandī
Gerundivum	adjudicandus, -a, -um

Основа перфекта: adjudicāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	adjudicāvī	adjudicāverim	adjudicāveram	adjudicāvissem	adjudicāverō
	2 p.	adjudicāvisti	adjudicāveris	adjudicāveras	adjudicāvisses	adjudicāveris
	3 p.	adjudicāvit	adjudicāverit	adjudicāverat	adjudicāvisset	adjudicāverit
Pl.	1 p.	adjudicāvimus	adjudicāverimus	adjudicāverāmus	adjudicāvissēmus	adjudicāverimus
	2 p.	adjudicāvistis	adjudicāveritis	adjudicāverātis	adjudicāvissētis	adjudicāveritis
	3 p.	adjudicāvērunt	adjudicāverint	adjudicāverant	adjudicāvissent	adjudicāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	adjudicāvisse

Основа супина: adjudicāt-

Participium perfecti passivi	adjudicātus, -a, -um
Participium futuri activi	adjudicātūrus, -a, -um
Supinum I	adjudicātum
Supinum II	adjudicātū

ad-ju-di-co

Глагол, первое спряжение.

Приставка: ad-; корень: -judic-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. присуждать; приговаривать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??