Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: compotī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
compotiō
|
compotior
|
compotiam
|
compotiar
|
—
|
—
|
2 p.
|
compotis
|
compotīris
|
compotias
|
compotiāris
|
compotī
|
compotīre
|
3 p.
|
compotit
|
compotītur
|
compotiat
|
compotiātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
compotīmus
|
compotīmur
|
compotiāmus
|
compotiāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
compotītis
|
compotimini
|
compotiātis
|
compotiāmini
|
compotīte
|
compotimini
|
3 p.
|
compotiunt
|
compotiuntur
|
compotiant
|
compotiantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
compotiēbam
|
compotiēbar
|
compotīrem
|
compotīrer
|
2 p.
|
compotiēbas
|
compotiebāris
|
compotīres
|
compotirēris
|
3 p.
|
compotiēbat
|
compotiebātur
|
compotīret
|
compotirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
compotiebāmus
|
compotiebāmur
|
compotirēmus
|
compotirēmur
|
2 p.
|
compotiebātis
|
compotiebamini
|
compotirētis
|
compotirēmini
|
3 p.
|
compotiēbant
|
compotiebantur
|
compotīrent
|
compotirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
compotiam
|
compotiar
|
—
|
2 p.
|
compoties
|
compotiēris
|
compotīto
|
3 p.
|
compotiet
|
compotiētur
|
compotīto
|
Plur.
|
1 p.
|
compotiēmus
|
compotiēmur
|
—
|
2 p.
|
compotiētis
|
compotiemini
|
compotitōte
|
3 p.
|
compotientur
|
compotiunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
compotīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
compotīri
|
Participium praesentis actīvi
|
compotiens
|
Gerundium
|
compotiendi
|
Gerundivum
|
compotiendus, -a, -um
|
Основа перфекта: compotīv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
compotīvī
|
compotīverim
|
compotīveram
|
compotīvissem
|
compotīverō
|
2 p.
|
compotīvisti
|
compotīveris
|
compotīveras
|
compotīvisses
|
compotīveris
|
3 p.
|
compotīvit
|
compotīverit
|
compotīverat
|
compotīvisset
|
compotīverit
|
Pl.
|
1 p.
|
compotīvimus
|
compotīverimus
|
compotīverāmus
|
compotīvissēmus
|
compotīverimus
|
2 p.
|
compotīvistis
|
compotīveritis
|
compotīverātis
|
compotīvissētis
|
compotīveritis
|
3 p.
|
compotīvērunt
|
compotīverint
|
compotīverant
|
compotīvissent
|
compotīverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
compotīvisse
|
Основа супина: compotīt-
Participium perfecti passivi
|
compotītus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
compotītūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
compotītum
|
Supinum II
|
compotītū
|
compotio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: com-; корень: --.
Семантические свойства
править
- привлекать к участию, делать участником или обладателем (aliquem aliqua re Pl или alicujus rei Ap); pass. compotiri принимать участие, овладевать, занимать (aliqua re Pl): compotiri visu alicujus Tert увидеть кого-л ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править