Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: dēcern-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
dēcernō
|
dēcernor
|
dēcernam
|
dēcernar
|
—
|
—
|
2 p.
|
dēcernis
|
dēcerneris
|
dēcernas
|
dēcernāris
|
dēcerne
|
dēcernere
|
3 p.
|
dēcernit
|
dēcernitur
|
dēcernat
|
dēcernātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
dēcernimus
|
dēcernimur
|
dēcernāmus
|
dēcernāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
dēcernitis
|
dēcernimini
|
dēcernātis
|
dēcernamini
|
dēcernite
|
dēcernimini
|
3 p.
|
dēcernunt
|
dēcernuntur
|
dēcernant
|
dēcernantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
dēcernēbam
|
dēcernēbar
|
dēcernerem
|
dēcernerer
|
2 p.
|
dēcernēbas
|
dēcernebāris
|
dēcerneres
|
dēcernerēris
|
3 p.
|
dēcernēbat
|
dēcernebātur
|
dēcerneret
|
dēcernerētur
|
Plur.
|
1 p.
|
dēcernebāmus
|
dēcernebāmur
|
dēcernerēmus
|
dēcernerēmur
|
2 p.
|
dēcernebātis
|
dēcernebamini
|
dēcernerētis
|
dēcernerēmini
|
3 p.
|
dēcernēbant
|
dēcernebantur
|
dēcernerent
|
dēcernerentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
dēcernam
|
dēcernar
|
—
|
2 p.
|
dēcernes
|
dēcernēris
|
dēcernito
|
3 p.
|
dēcernet
|
dēcernētur
|
dēcernito
|
Plur.
|
1 p.
|
dēcernēmus
|
dēcernēmur
|
—
|
2 p.
|
dēcernētis
|
dēcernemini
|
dēcernitōte
|
3 p.
|
dēcernentur
|
dēcernunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
dēcernĕre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
dēcerni
|
Participium praesentis actīvi
|
dēcernens
|
Gerundium
|
dēcernendi
|
Gerundivum
|
dēcernendus, -a, -um
|
Основа перфекта: dēcrēv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
dēcrēvī
|
dēcrēverim
|
dēcrēveram
|
dēcrēvissem
|
dēcrēverō
|
2 p.
|
dēcrēvisti
|
dēcrēveris
|
dēcrēveras
|
dēcrēvisses
|
dēcrēveris
|
3 p.
|
dēcrēvit
|
dēcrēverit
|
dēcrēverat
|
dēcrēvisset
|
dēcrēverit
|
Pl.
|
1 p.
|
dēcrēvimus
|
dēcrēverimus
|
dēcrēverāmus
|
dēcrēvissēmus
|
dēcrēverimus
|
2 p.
|
dēcrēvistis
|
dēcrēveritis
|
dēcrēverātis
|
dēcrēvissētis
|
dēcrēveritis
|
3 p.
|
dēcrēvērunt
|
dēcrēverint
|
dēcrēverant
|
dēcrēvissent
|
dēcrēverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
dēcrēvisse
|
Основа супина: dēcrēt-
Participium perfecti passivi
|
dēcrētus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
dēcrētūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
dēcrētum
|
Supinum II
|
dēcrētū
|
dē-cer-no
Глагол, третье спряжение.
Приставка: de-; корень: -cern-; окончание: -o.
Семантические свойства
править
- решать; разрешать (проблему) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- уразуметь, понять ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- юр. постановлять в судебном порядке, выносить приговор ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- постановлять в законодательном порядке ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- присуждать (награду); назначать (на должность); выделять (время, деньги); ассигновать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- решаться на что-либо, принимать решение ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- судиться, тягаться ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- решать оружием, сражаться, бороться ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова
править
Происходит от de- «выражает отделение, устранение, отсутствие чего-либо или завершение действия», далее от de «из, от», из праиндоевр. *de- + cernere «различать, разбирать» (восходит к праиндоевр. *krei- «просеивать, различать»)
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править