excio

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: excī-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	exciō	excior	exciam	exciar	—	—
	2 p.	excis	excīris	excias	exciāris	excī	excīre
	3 p.	excit	excītur	exciat	exciātur	—	—
Plur.	1 p.	excīmus	excīmur	exciāmus	exciāmur	—	—
	2 p.	excītis	excimini	exciātis	exciāmini	excīte	excimini
	3 p.	exciunt	exciuntur	exciant	exciantur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	exciēbam	exciēbar	excīrem	excīrer
	2 p.	exciēbas	exciebāris	excīres	excirēris
	3 p.	exciēbat	exciebātur	excīret	excirētur
Plur.	1 p.	exciebāmus	exciebāmur	excirēmus	excirēmur
	2 p.	exciebātis	exciebamini	excirētis	excirēmini
	3 p.	exciēbant	exciebantur	excīrent	excirentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	exciam	exciar	—
	2 p.	excies	exciēris	excīto
	3 p.	exciet	exciētur	excīto
Plur.	1 p.	exciēmus	exciēmur	—
	2 p.	exciētis	exciemini	excitōte
	3 p.	excientur	exciunto

Infīnitivus praesentis actīvi	excīre
Infīnitivus praesentis passīvi	excīri
Participium praesentis actīvi	exciens
Gerundium	exciendi
Gerundivum	exciendus, -a, -um

Основа перфекта: excīv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	excīvī	excīverim	excīveram	excīvissem	excīverō
	2 p.	excīvisti	excīveris	excīveras	excīvisses	excīveris
	3 p.	excīvit	excīverit	excīverat	excīvisset	excīverit
Pl.	1 p.	excīvimus	excīverimus	excīverāmus	excīvissēmus	excīverimus
	2 p.	excīvistis	excīveritis	excīverātis	excīvissētis	excīveritis
	3 p.	excīvērunt	excīverint	excīverant	excīvissent	excīverint

Infīnitivus perfecti actīvi	excīvisse

Основа супина: excīt-

Participium perfecti passivi	excītus, -a, -um
Participium futuri activi	excītūrus, -a, -um
Supinum I	excītum
Supinum II	excītū

excio

Глагол, четвёртое спряжение.

Приставка: ex-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. (см. тж. excieo) вызывать, призывать (consulem ex urbe L; hostem ad dimicandum L); вызывать чарами, заклинать (animas imis sepulcris V); звать, приглашать (principes coloniae Romam L);
2. исторгать, вызывать (alicui lacrimas Pl): e. molem V вздымать валы (на море);
3. возбуждать, причинять (tumultum, terrorem L): excitur pedibus sonitus Lcr слышен топот ног ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??