Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: oblatrā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
oblatrō
|
oblatror
|
oblatrem
|
oblatrer
|
—
|
—
|
2 p.
|
oblatras
|
oblatrāris
|
oblatres
|
oblatrēris
|
oblatrā
|
oblatrare
|
3 p.
|
oblatrat
|
oblatrātur
|
oblatret
|
oblatrētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
oblatrāmus
|
oblatrāmur
|
oblatrēmus
|
oblatrēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
oblatrātis
|
oblatrāmini
|
oblatrētis
|
oblatrēmini
|
oblatrāte
|
oblatramini
|
3 p.
|
oblatrant
|
oblatrantur
|
oblatrent
|
oblatrentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
oblatrābam
|
oblatrābar
|
oblatrārem
|
oblatrārer
|
2 p.
|
oblatrābas
|
oblatrabāris
|
oblatrāres
|
oblatrarēris
|
3 p.
|
oblatrābat
|
oblatrabātur
|
oblatrāret
|
oblatrarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
oblatrabāmus
|
oblatrabāmur
|
oblatrarēmus
|
oblatrarēmur
|
2 p.
|
oblatrabātis
|
oblatrabamini
|
oblatrarētis
|
oblatrarēmini
|
3 p.
|
oblatrābant
|
oblatrabantur
|
oblatrarent
|
oblatrarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
oblatrābo
|
oblatrabor
|
—
|
2 p.
|
oblatrābis
|
oblatraberis
|
oblatrāto
|
3 p.
|
oblatrābit
|
oblatrabitur
|
oblatrāto
|
Plur.
|
1 p.
|
oblatrabimus
|
oblatrabimur
|
—
|
2 p.
|
oblatrabitis
|
oblatrabimini
|
oblatratōte
|
3 p.
|
oblatrabuntur
|
oblatranto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
oblatrāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
oblatrāri
|
Participium praesentis actīvi
|
oblatrāns
|
Gerundium
|
oblatrandī
|
Gerundivum
|
oblatrandus, -a, -um
|
Основа перфекта: oblatrāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
oblatrāvī
|
oblatrāverim
|
oblatrāveram
|
oblatrāvissem
|
oblatrāverō
|
2 p.
|
oblatrāvisti
|
oblatrāveris
|
oblatrāveras
|
oblatrāvisses
|
oblatrāveris
|
3 p.
|
oblatrāvit
|
oblatrāverit
|
oblatrāverat
|
oblatrāvisset
|
oblatrāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
oblatrāvimus
|
oblatrāverimus
|
oblatrāverāmus
|
oblatrāvissēmus
|
oblatrāverimus
|
2 p.
|
oblatrāvistis
|
oblatrāveritis
|
oblatrāverātis
|
oblatrāvissētis
|
oblatrāveritis
|
3 p.
|
oblatrāvērunt
|
oblatrāverint
|
oblatrāverant
|
oblatrāvissent
|
oblatrāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
oblatrāvisse
|
Основа супина: oblatrāt-
Participium perfecti passivi
|
oblatrātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
oblatrātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
oblatrātum
|
Supinum II
|
oblatrātū
|
oblatro
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ob-; корень: --.
- набрасываться с лаем или с бранью, накидываться (alicui Sen и aliquem Sil); ругать, бранить: o. nescio quid Su ругать неизвестно за что (за что-то) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править