Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: occillā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
occillō
|
occillor
|
occillem
|
occiller
|
—
|
—
|
2 p.
|
occillas
|
occillāris
|
occilles
|
occillēris
|
occillā
|
occillare
|
3 p.
|
occillat
|
occillātur
|
occillet
|
occillētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
occillāmus
|
occillāmur
|
occillēmus
|
occillēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
occillātis
|
occillāmini
|
occillētis
|
occillēmini
|
occillāte
|
occillamini
|
3 p.
|
occillant
|
occillantur
|
occillent
|
occillentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
occillābam
|
occillābar
|
occillārem
|
occillārer
|
2 p.
|
occillābas
|
occillabāris
|
occillāres
|
occillarēris
|
3 p.
|
occillābat
|
occillabātur
|
occillāret
|
occillarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
occillabāmus
|
occillabāmur
|
occillarēmus
|
occillarēmur
|
2 p.
|
occillabātis
|
occillabamini
|
occillarētis
|
occillarēmini
|
3 p.
|
occillābant
|
occillabantur
|
occillarent
|
occillarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
occillābo
|
occillabor
|
—
|
2 p.
|
occillābis
|
occillaberis
|
occillāto
|
3 p.
|
occillābit
|
occillabitur
|
occillāto
|
Plur.
|
1 p.
|
occillabimus
|
occillabimur
|
—
|
2 p.
|
occillabitis
|
occillabimini
|
occillatōte
|
3 p.
|
occillabuntur
|
occillanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
occillāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
occillāri
|
Participium praesentis actīvi
|
occillāns
|
Gerundium
|
occillandī
|
Gerundivum
|
occillandus, -a, -um
|
Основа перфекта: occillāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
occillāvī
|
occillāverim
|
occillāveram
|
occillāvissem
|
occillāverō
|
2 p.
|
occillāvisti
|
occillāveris
|
occillāveras
|
occillāvisses
|
occillāveris
|
3 p.
|
occillāvit
|
occillāverit
|
occillāverat
|
occillāvisset
|
occillāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
occillāvimus
|
occillāverimus
|
occillāverāmus
|
occillāvissēmus
|
occillāverimus
|
2 p.
|
occillāvistis
|
occillāveritis
|
occillāverātis
|
occillāvissētis
|
occillāveritis
|
3 p.
|
occillāvērunt
|
occillāverint
|
occillāverant
|
occillāvissent
|
occillāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
occillāvisse
|
Основа супина: occillāt-
Participium perfecti passivi
|
occillātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
occillātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
occillātum
|
Supinum II
|
occillātū
|
occillo
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.
- [occo] разбивать, избивать (alicui os Pl) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править