offoco

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: offocā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	offocō	offocor	offocem	offocer	—	—
	2 p.	offocas	offocāris	offoces	offocēris	offocā	offocare
	3 p.	offocat	offocātur	offocet	offocētur	—	—
Plur.	1 p.	offocāmus	offocāmur	offocēmus	offocēmur	—	—
	2 p.	offocātis	offocāmini	offocētis	offocēmini	offocāte	offocamini
	3 p.	offocant	offocantur	offocent	offocentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	offocābam	offocābar	offocārem	offocārer
	2 p.	offocābas	offocabāris	offocāres	offocarēris
	3 p.	offocābat	offocabātur	offocāret	offocarētur
Plur.	1 p.	offocabāmus	offocabāmur	offocarēmus	offocarēmur
	2 p.	offocabātis	offocabamini	offocarētis	offocarēmini
	3 p.	offocābant	offocabantur	offocarent	offocarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	offocābo	offocabor	—
	2 p.	offocābis	offocaberis	offocāto
	3 p.	offocābit	offocabitur	offocāto
Plur.	1 p.	offocabimus	offocabimur	—
	2 p.	offocabitis	offocabimini	offocatōte
	3 p.	offocabuntur	offocanto

Infīnitivus praesentis actīvi	offocāre
Infīnitivus praesentis passīvi	offocāri
Participium praesentis actīvi	offocāns
Gerundium	offocandī
Gerundivum	offocandus, -a, -um

Основа перфекта: offocāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	offocāvī	offocāverim	offocāveram	offocāvissem	offocāverō
	2 p.	offocāvisti	offocāveris	offocāveras	offocāvisses	offocāveris
	3 p.	offocāvit	offocāverit	offocāverat	offocāvisset	offocāverit
Pl.	1 p.	offocāvimus	offocāverimus	offocāverāmus	offocāvissēmus	offocāverimus
	2 p.	offocāvistis	offocāveritis	offocāverātis	offocāvissētis	offocāveritis
	3 p.	offocāvērunt	offocāverint	offocāverant	offocāvissent	offocāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	offocāvisse

Основа супина: offocāt-

Participium perfecti passivi	offocātus, -a, -um
Participium futuri activi	offocātūrus, -a, -um
Supinum I	offocātum
Supinum II	offocātū

offoco

Глагол, первое спряжение.

Приставка: of-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. [ob + fauces] (за)душить, удавить (aliquem Fl, Sen, Eccl) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??