Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: ruminā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
ruminō
|
ruminor
|
ruminem
|
ruminer
|
—
|
—
|
2 p.
|
ruminas
|
rumināris
|
rumines
|
ruminēris
|
ruminā
|
ruminare
|
3 p.
|
ruminat
|
ruminātur
|
ruminet
|
ruminētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
rumināmus
|
rumināmur
|
ruminēmus
|
ruminēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
ruminātis
|
rumināmini
|
ruminētis
|
ruminēmini
|
rumināte
|
ruminamini
|
3 p.
|
ruminant
|
ruminantur
|
ruminent
|
ruminentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
ruminābam
|
ruminābar
|
ruminārem
|
ruminārer
|
2 p.
|
ruminābas
|
ruminabāris
|
rumināres
|
ruminarēris
|
3 p.
|
ruminābat
|
ruminabātur
|
rumināret
|
ruminarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
ruminabāmus
|
ruminabāmur
|
ruminarēmus
|
ruminarēmur
|
2 p.
|
ruminabātis
|
ruminabamini
|
ruminarētis
|
ruminarēmini
|
3 p.
|
ruminābant
|
ruminabantur
|
ruminarent
|
ruminarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
ruminābo
|
ruminabor
|
—
|
2 p.
|
ruminābis
|
ruminaberis
|
rumināto
|
3 p.
|
ruminābit
|
ruminabitur
|
rumināto
|
Plur.
|
1 p.
|
ruminabimus
|
ruminabimur
|
—
|
2 p.
|
ruminabitis
|
ruminabimini
|
ruminatōte
|
3 p.
|
ruminabuntur
|
ruminanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
rumināre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
rumināri
|
Participium praesentis actīvi
|
rumināns
|
Gerundium
|
ruminandī
|
Gerundivum
|
ruminandus, -a, -um
|
Основа перфекта: rumināv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
rumināvī
|
rumināverim
|
rumināveram
|
rumināvissem
|
rumināverō
|
2 p.
|
rumināvisti
|
rumināveris
|
rumināveras
|
rumināvisses
|
rumināveris
|
3 p.
|
rumināvit
|
rumināverit
|
rumināverat
|
rumināvisset
|
rumināverit
|
Pl.
|
1 p.
|
rumināvimus
|
rumināverimus
|
rumināverāmus
|
rumināvissēmus
|
rumināverimus
|
2 p.
|
rumināvistis
|
rumināveritis
|
rumināverātis
|
rumināvissētis
|
rumināveritis
|
3 p.
|
rumināvērunt
|
rumināverint
|
rumināverant
|
rumināvissent
|
rumināverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
rumināvisse
|
Основа супина: rumināt-
Participium perfecti passivi
|
ruminātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
ruminātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
ruminātum
|
Supinum II
|
ruminātū
|
rumino
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.
Семантические свойства
править
- [rumen]
- (тж. r. herbas V, O etc.) пережевывать жвачку Col, PM, Vlg, Eccl;
- перен. пережёвывать, повторять, твердить (carmina alicujus Symm; omnia, quae cognitione digna sunt Aug). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править