branĉetaĵo

Эсперанто

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	branĉetaĵo	branĉetaĵoj
В.	branĉetaĵon	branĉetaĵojn

Существительное. branĉetaĵo

Существительное

корень branĉ-, суффиксы -et-, -aĵ-, окончание -o

Произношение

• МФА: [bran.ʧɛ.ˈta.ʒɔ]

Значение

хворост

Родственные слова

• существительные:
  • branĉo (ветвь, ветка; сук; ответвление; рукав; отрасль; отрог; разряд)
  • branĉaro (крона)
  • branĉego (сук)
  • branĉero (сучок (в доске))
  • branĉeto (веточка; сучок)
• прилагательные:
• глаголы:
  • branĉi (ветвиться)
• наречия: