Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: decollā-
|
|
Praesens
|
|---|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
|---|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
|---|
| Sing.
|
1 p.
|
decollō
|
decollor
|
decollem
|
decoller
|
—
|
—
|
|---|
| 2 p.
|
decollas
|
decollāris
|
decolles
|
decollēris
|
decollā
|
decollare
|
|---|
| 3 p.
|
decollat
|
decollātur
|
decollet
|
decollētur
|
—
|
—
|
|---|
| Plur.
|
1 p.
|
decollāmus
|
decollāmur
|
decollēmus
|
decollēmur
|
—
|
—
|
|---|
| 2 p.
|
decollātis
|
decollāmini
|
decollētis
|
decollēmini
|
decollāte
|
decollamini
|
|---|
| 3 p.
|
decollant
|
decollantur
|
decollent
|
decollentur
|
—
|
—
|
|---|
|
|
Imperfectum
|
|---|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
|---|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
|---|
| Sing.
|
1 p.
|
decollābam
|
decollābar
|
decollārem
|
decollārer
|
|---|
| 2 p.
|
decollābas
|
decollabāris
|
decollāres
|
decollarēris
|
|---|
| 3 p.
|
decollābat
|
decollabātur
|
decollāret
|
decollarētur
|
|---|
| Plur.
|
1 p.
|
decollabāmus
|
decollabāmur
|
decollarēmus
|
decollarēmur
|
|---|
| 2 p.
|
decollabātis
|
decollabamini
|
decollarētis
|
decollarēmini
|
|---|
| 3 p.
|
decollābant
|
decollabantur
|
decollarent
|
decollarentur
|
|---|
|
|
Futūrum I
|
|---|
| Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
|---|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
|---|
| Sing.
|
1 p.
|
decollābo
|
decollabor
|
—
|
|---|
| 2 p.
|
decollābis
|
decollaberis
|
decollāto
|
|---|
| 3 p.
|
decollābit
|
decollabitur
|
decollāto
|
|---|
| Plur.
|
1 p.
|
decollabimus
|
decollabimur
|
—
|
|---|
| 2 p.
|
decollabitis
|
decollabimini
|
decollatōte
|
|---|
| 3 p.
|
decollabuntur
|
decollanto
|
|---|
| Infīnitivus praesentis actīvi
|
decollāre
|
|---|
| Infīnitivus praesentis passīvi
|
decollāri
|
|---|
| Participium praesentis actīvi
|
decollāns
|
|---|
| Gerundium
|
decollandī
|
|---|
| Gerundivum
|
decollandus, -a, -um
|
|---|
Основа перфекта: decollāv-
|
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
|---|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
|---|
| Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
|---|
| Sg.
|
1 p.
|
decollāvī
|
decollāverim
|
decollāveram
|
decollāvissem
|
decollāverō
|
|---|
| 2 p.
|
decollāvisti
|
decollāveris
|
decollāveras
|
decollāvisses
|
decollāveris
|
|---|
| 3 p.
|
decollāvit
|
decollāverit
|
decollāverat
|
decollāvisset
|
decollāverit
|
|---|
| Pl.
|
1 p.
|
decollāvimus
|
decollāverimus
|
decollāverāmus
|
decollāvissēmus
|
decollāverimus
|
|---|
| 2 p.
|
decollāvistis
|
decollāveritis
|
decollāverātis
|
decollāvissētis
|
decollāveritis
|
|---|
| 3 p.
|
decollāvērunt
|
decollāverint
|
decollāverant
|
decollāvissent
|
decollāverint
|
|---|
| Infīnitivus perfecti actīvi
|
decollāvisse
|
|---|
Основа супина: decollāt-
| Participium perfecti passivi
|
decollātus, -a, -um
|
|---|
| Participium futuri activi
|
decollātūrus, -a, -um
|
|---|
| Supinum I
|
decollātum
|
|---|
| Supinum II
|
decollātū
|
|---|
dē-col-lō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства
править
- отрубить голову , обезглавить ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править
