evoco

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: evocā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	evocō	evocor	evocem	evocer	—	—
	2 p.	evocas	evocāris	evoces	evocēris	evocā	evocare
	3 p.	evocat	evocātur	evocet	evocētur	—	—
Plur.	1 p.	evocāmus	evocāmur	evocēmus	evocēmur	—	—
	2 p.	evocātis	evocāmini	evocētis	evocēmini	evocāte	evocamini
	3 p.	evocant	evocantur	evocent	evocentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	evocābam	evocābar	evocārem	evocārer
	2 p.	evocābas	evocabāris	evocāres	evocarēris
	3 p.	evocābat	evocabātur	evocāret	evocarētur
Plur.	1 p.	evocabāmus	evocabāmur	evocarēmus	evocarēmur
	2 p.	evocabātis	evocabamini	evocarētis	evocarēmini
	3 p.	evocābant	evocabantur	evocarent	evocarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	evocābo	evocabor	—
	2 p.	evocābis	evocaberis	evocāto
	3 p.	evocābit	evocabitur	evocāto
Plur.	1 p.	evocabimus	evocabimur	—
	2 p.	evocabitis	evocabimini	evocatōte
	3 p.	evocabuntur	evocanto

Infīnitivus praesentis actīvi	evocāre
Infīnitivus praesentis passīvi	evocāri
Participium praesentis actīvi	evocāns
Gerundium	evocandī
Gerundivum	evocandus, -a, -um

Основа перфекта: evocāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	evocāvī	evocāverim	evocāveram	evocāvissem	evocāverō
	2 p.	evocāvisti	evocāveris	evocāveras	evocāvisses	evocāveris
	3 p.	evocāvit	evocāverit	evocāverat	evocāvisset	evocāverit
Pl.	1 p.	evocāvimus	evocāverimus	evocāverāmus	evocāvissēmus	evocāverimus
	2 p.	evocāvistis	evocāveritis	evocāverātis	evocāvissētis	evocāveritis
	3 p.	evocāvērunt	evocāverint	evocāverant	evocāvissent	evocāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	evocāvisse

Основа супина: evocāt-

Participium perfecti passivi	evocātus, -a, -um
Participium futuri activi	evocātūrus, -a, -um
Supinum I	evocātum
Supinum II	evocātū

evoco

Глагол, первое спряжение.

Приставка: e-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

2. звать, вызывать, приглашать (aliquem foras Ter; ad colloquium L; aliquos ad pugnam Cs; e convivio J); призывать (aliquem ad honorem Cs; magistratus ad se C);
3. вызывать, возбуждать (risum, lacrimas Sen; sudorem CC; vomitiones PM; iram alicujus Sen);
4. доводить (aliquem ad saevitiam Sen; vitis evocata ad fructus PM);
5. извлекать, вытягивать (sucum quasi per siphonem Col; перен. aliquem e tenebris in lucem C);
6. культ. вызывать, заклинать (aliquem ab inferis C; proavos sepulchris O): e. deos L, Macr склонять на свою сторону богов осаждаемого (неприятельского) города;
7. воен. вызывать добровольцев, вербовать, приглашать, привлекать (oppidanus ad bellum Cs): aliquem spe praedae e. Cs завербовать кого-л. перспективами (военной) добычи. — См. тж. evocati. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??