praesono

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: praesonā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praesonō	praesonor	praesonem	praesoner	—	—
	2 p.	praesonas	praesonāris	praesones	praesonēris	praesonā	praesonare
	3 p.	praesonat	praesonātur	praesonet	praesonētur	—	—
Plur.	1 p.	praesonāmus	praesonāmur	praesonēmus	praesonēmur	—	—
	2 p.	praesonātis	praesonāmini	praesonētis	praesonēmini	praesonāte	praesonamini
	3 p.	praesonant	praesonantur	praesonent	praesonentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praesonābam	praesonābar	praesonārem	praesonārer
	2 p.	praesonābas	praesonabāris	praesonāres	praesonarēris
	3 p.	praesonābat	praesonabātur	praesonāret	praesonarētur
Plur.	1 p.	praesonabāmus	praesonabāmur	praesonarēmus	praesonarēmur
	2 p.	praesonabātis	praesonabamini	praesonarētis	praesonarēmini
	3 p.	praesonābant	praesonabantur	praesonarent	praesonarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	praesonābo	praesonabor	—
	2 p.	praesonābis	praesonaberis	praesonāto
	3 p.	praesonābit	praesonabitur	praesonāto
Plur.	1 p.	praesonabimus	praesonabimur	—
	2 p.	praesonabitis	praesonabimini	praesonatōte
	3 p.	praesonabuntur	praesonanto

Infīnitivus praesentis actīvi	praesonāre
Infīnitivus praesentis passīvi	praesonāri
Participium praesentis actīvi	praesonāns
Gerundium	praesonandī
Gerundivum	praesonandus, -a, -um

Основа перфекта: praesonu-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	praesonuī	praesonuerim	praesonueram	praesonuissem	praesonuerō
	2 p.	praesonuisti	praesonueris	praesonueras	praesonuisses	praesonueris
	3 p.	praesonuit	praesonuerit	praesonuerat	praesonuisset	praesonuerit
Pl.	1 p.	praesonuimus	praesonuerimus	praesonuerāmus	praesonuissēmus	praesonuerimus
	2 p.	praesonuistis	praesonueritis	praesonuerātis	praesonuissētis	praesonueritis
	3 p.	praesonuērunt	praesonuerint	praesonuerant	praesonuissent	praesonuerint

Infīnitivus perfecti actīvi	praesonuisse

prae-so-no

Глагол, первое спряжение.

Приставка: prae-; корень: -son-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. звучать раньше ◆ ubi praesonuit solemni tibia cantu — лишь только зазвучит торжественный напев флейт Овидий
2. заглушать или превосходить своим звучанием (avena p. chelyn Calp). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
глаголы: sono

Этимология

От ??