stabulo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: stabulā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	stabulō	stabulor	stabulem	stabuler	—	—
	2 p.	stabulas	stabulāris	stabules	stabulēris	stabulā	stabulare
	3 p.	stabulat	stabulātur	stabulet	stabulētur	—	—
Plur.	1 p.	stabulāmus	stabulāmur	stabulēmus	stabulēmur	—	—
	2 p.	stabulātis	stabulāmini	stabulētis	stabulēmini	stabulāte	stabulamini
	3 p.	stabulant	stabulantur	stabulent	stabulentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	stabulābam	stabulābar	stabulārem	stabulārer
	2 p.	stabulābas	stabulabāris	stabulāres	stabularēris
	3 p.	stabulābat	stabulabātur	stabulāret	stabularētur
Plur.	1 p.	stabulabāmus	stabulabāmur	stabularēmus	stabularēmur
	2 p.	stabulabātis	stabulabamini	stabularētis	stabularēmini
	3 p.	stabulābant	stabulabantur	stabularent	stabularentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	stabulābo	stabulabor	—
	2 p.	stabulābis	stabulaberis	stabulāto
	3 p.	stabulābit	stabulabitur	stabulāto
Plur.	1 p.	stabulabimus	stabulabimur	—
	2 p.	stabulabitis	stabulabimini	stabulatōte
	3 p.	stabulabuntur	stabulanto

Infīnitivus praesentis actīvi	stabulāre
Infīnitivus praesentis passīvi	stabulāri
Participium praesentis actīvi	stabulāns
Gerundium	stabulandī
Gerundivum	stabulandus, -a, -um

sta-bu-lo

Глагол, первое спряжение.

Корень: -sta-; суффикс: -bul; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. (о домашних животных) помещаться, находиться в конюшне, в стойле, в хлеву или птичнике ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. помещать в стойло, в хлев ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
3. обитать, жить ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

stabulo
существительные: stabulum, stabularia, stabularius, stabulatio глаголы: stabulor

Этимология

Происходит от ??