бѣлъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	бѣлъ	бѣло	бѣла
Р.	бѣла	бѣла	бѣлꙑ
Д.	бѣлѹ	бѣлѹ	бѣлѣ
В.	бѣлъ	бѣло	бѣлѫ
Тв.	бѣломь	бѣломь	бѣлоѭ
М.	бѣлѣ	бѣлѣ	бѣлѣ
дв. ч. Им.—В. бѣла бѣлѣ бѣлѣ Р.—М. бѣлѹ бѣлѹ бѣлѹ Д.—Тв. бѣлома бѣлома бѣлама
мн. ч. Им. бѣли бѣла бѣлꙑ Р. бѣлъ бѣлъ бѣлъ Д. бѣломъ бѣломъ бѣламъ В. бѣлꙑ бѣла бѣлꙑ Тв. бѣлꙑ бѣлꙑ бѣлами М. бѣлѣхъ бѣлѣхъ бѣлахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	бѣлꙑи	бѣлоѥ	бѣлаꙗ
Р.	бѣлаѥго	бѣлаѥго	бѣлꙑѩ
Д.	бѣлѹѥмѹ	бѣлѹѥмѹ	бѣлѣи
В.	бѣлꙑи	бѣлоѥ	бѣлѫѭ
Тв.	бѣлꙑимь	бѣлꙑимь	бѣлоѭ
М.	бѣлѣѥмь	бѣлѣѥмь	бѣлѣи
дв. ч. Им.—В. бѣлаꙗ бѣлѣи бѣлѣи Р.—М. бѣлѹю бѣлѹю бѣлѹю Д.—Тв. бѣлꙑима бѣлꙑима бѣлꙑима
мн. ч. Им. бѣлии бѣлаꙗ бѣлꙑѩ Р. бѣлꙑихъ бѣлꙑихъ бѣлꙑихъ Д. бѣлꙑимъ бѣлꙑимъ бѣлꙑимъ В. бѣлꙑѩ бѣлаꙗ бѣлꙑѩ Тв. бѣлꙑими бѣлꙑими бѣлꙑими М. бѣлꙑихъ бѣлꙑихъ бѣлꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. белый ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: бѣлость

Этимология

Из ??