collustro

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: collustrā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	collustrō	collustror	collustrem	collustrer	—	—
	2 p.	collustras	collustrāris	collustres	collustrēris	collustrā	collustrare
	3 p.	collustrat	collustrātur	collustret	collustrētur	—	—
Plur.	1 p.	collustrāmus	collustrāmur	collustrēmus	collustrēmur	—	—
	2 p.	collustrātis	collustrāmini	collustrētis	collustrēmini	collustrāte	collustramini
	3 p.	collustrant	collustrantur	collustrent	collustrentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	collustrābam	collustrābar	collustrārem	collustrārer
	2 p.	collustrābas	collustrabāris	collustrāres	collustrarēris
	3 p.	collustrābat	collustrabātur	collustrāret	collustrarētur
Plur.	1 p.	collustrabāmus	collustrabāmur	collustrarēmus	collustrarēmur
	2 p.	collustrabātis	collustrabamini	collustrarētis	collustrarēmini
	3 p.	collustrābant	collustrabantur	collustrarent	collustrarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	collustrābo	collustrabor	—
	2 p.	collustrābis	collustraberis	collustrāto
	3 p.	collustrābit	collustrabitur	collustrāto
Plur.	1 p.	collustrabimus	collustrabimur	—
	2 p.	collustrabitis	collustrabimini	collustratōte
	3 p.	collustrabuntur	collustranto

Infīnitivus praesentis actīvi	collustrāre
Infīnitivus praesentis passīvi	collustrāri
Participium praesentis actīvi	collustrāns
Gerundium	collustrandī
Gerundivum	collustrandus, -a, -um

Основа перфекта: collustrāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	collustrāvī	collustrāverim	collustrāveram	collustrāvissem	collustrāverō
	2 p.	collustrāvisti	collustrāveris	collustrāveras	collustrāvisses	collustrāveris
	3 p.	collustrāvit	collustrāverit	collustrāverat	collustrāvisset	collustrāverit
Pl.	1 p.	collustrāvimus	collustrāverimus	collustrāverāmus	collustrāvissēmus	collustrāverimus
	2 p.	collustrāvistis	collustrāveritis	collustrāverātis	collustrāvissētis	collustrāveritis
	3 p.	collustrāvērunt	collustrāverint	collustrāverant	collustrāvissent	collustrāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	collustrāvisse

Основа супина: collustrāt-

Participium perfecti passivi	collustrātus, -a, -um
Participium futuri activi	collustrātūrus, -a, -um
Supinum I	collustrātum
Supinum II	collustrātū

col-lūs-trō

Глагол, первое спряжение.

Приставка: col-; корень: --.

Произношение

• МФА: [kol.ˈlus.tro]

Семантические свойства

Значение

1. освещать ◆ […] sanctissimam ipsam Virginem Sapientiae Sedem ab Ecclesia nuncupatam iteratis precibus obsecravimus, ut impetrare Nobis radium velit sapientiae coelestis, qua collustrati ea vobis loquamur, quae et incolumitati et prosperitati Ecclesiae Dei maximopere sint profutura. — Мы частыми молитвами умоляли эту святейшую Деву, называемую Престолом Премудрости церковью, изволить наделить нас лучом небесной премудрости, будучи озарены которою мы Вам скажем то, что в высшей степени пойдет на пользу и целостности, и благополучию Церкви Божьей. Пий IX, «Singulari quadam», 1854 г.
2. осматривать, обозревать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: lustrum, lustramen прилагательные: lustralis глаголы: delustro, illustro, perlustro, lustro

Этимология

От ??