Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: constā-
|
Praesens
|
---|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
---|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
---|
Sing.
|
1 p.
|
constō
|
constor
|
constem
|
conster
|
—
|
—
|
---|
2 p.
|
constas
|
constāris
|
constes
|
constēris
|
constā
|
constare
|
---|
3 p.
|
constat
|
constātur
|
constet
|
constētur
|
—
|
—
|
---|
Plur.
|
1 p.
|
constāmus
|
constāmur
|
constēmus
|
constēmur
|
—
|
—
|
---|
2 p.
|
constātis
|
constāmini
|
constētis
|
constēmini
|
constāte
|
constamini
|
---|
3 p.
|
constant
|
constantur
|
constent
|
constentur
|
—
|
—
|
---|
|
Imperfectum
|
---|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
---|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
---|
Sing.
|
1 p.
|
constābam
|
constābar
|
constārem
|
constārer
|
---|
2 p.
|
constābas
|
constabāris
|
constāres
|
constarēris
|
---|
3 p.
|
constābat
|
constabātur
|
constāret
|
constarētur
|
---|
Plur.
|
1 p.
|
constabāmus
|
constabāmur
|
constarēmus
|
constarēmur
|
---|
2 p.
|
constabātis
|
constabamini
|
constarētis
|
constarēmini
|
---|
3 p.
|
constābant
|
constabantur
|
constarent
|
constarentur
|
---|
|
Futūrum I
|
---|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
---|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
---|
Sing.
|
1 p.
|
constābo
|
constabor
|
—
|
---|
2 p.
|
constābis
|
constaberis
|
constāto
|
---|
3 p.
|
constābit
|
constabitur
|
constāto
|
---|
Plur.
|
1 p.
|
constabimus
|
constabimur
|
—
|
---|
2 p.
|
constabitis
|
constabimini
|
constatōte
|
---|
3 p.
|
constabuntur
|
constanto
|
---|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
constāre
|
---|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
constāri
|
---|
Participium praesentis actīvi
|
constāns
|
---|
Gerundium
|
constandī
|
---|
Gerundivum
|
constandus, -a, -um
|
---|
Основа перфекта: constāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
---|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
---|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
---|
Sg.
|
1 p.
|
constāvī
|
constāverim
|
constāveram
|
constāvissem
|
constāverō
|
---|
2 p.
|
constāvisti
|
constāveris
|
constāveras
|
constāvisses
|
constāveris
|
---|
3 p.
|
constāvit
|
constāverit
|
constāverat
|
constāvisset
|
constāverit
|
---|
Pl.
|
1 p.
|
constāvimus
|
constāverimus
|
constāverāmus
|
constāvissēmus
|
constāverimus
|
---|
2 p.
|
constāvistis
|
constāveritis
|
constāverātis
|
constāvissētis
|
constāveritis
|
---|
3 p.
|
constāvērunt
|
constāverint
|
constāverant
|
constāvissent
|
constāverint
|
---|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
constāvisse
|
---|
Основа супина: constāt-
Participium perfecti passivi
|
constātus, -a, -um
|
---|
Participium futuri activi
|
constātūrus, -a, -um
|
---|
Supinum I
|
constātum
|
---|
Supinum II
|
constātū
|
---|
cōn-stō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства
править
- стоять твёрдо (неподвижно), удерживаться ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править