Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: dēcipĭ-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
dēcipiō
|
dēcipior
|
dēcipiam
|
dēcipiar
|
—
|
—
|
2 p.
|
dēcipis
|
dēciperis
|
dēcipias
|
dēcipiāris
|
dēcipe
|
dēcipere
|
3 p.
|
dēcipit
|
dēcipitur
|
dēcipiat
|
dēcipiātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
dēcipimus
|
dēcipimur
|
dēcipiāmus
|
dēcipiāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
dēcipitis
|
dēcipimini
|
dēcipiātis
|
dēcipiāmini
|
dēcipite
|
dēciperēmini
|
3 p.
|
dēcipiunt
|
dēcipiuntur
|
dēcipiant
|
dēcipiantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
dēcipiēbam
|
dēcipiebar
|
dēciperem
|
dēciperer
|
2 p.
|
dēcipiēbas
|
dēcipiebāris
|
dēciperes
|
dēciperēris
|
3 p.
|
dēcipiēbat
|
dēcipiebātur
|
dēciperet
|
dēciperētur
|
Plur.
|
1 p.
|
dēcipiebāmus
|
dēcipiebāmur
|
dēciperēmus
|
dēciperēmur
|
2 p.
|
dēcipiebātis
|
dēcipiebamini
|
dēciperētis
|
dēciperēmini
|
3 p.
|
dēcipiēbant
|
dēcipiebantur
|
dēciperent
|
dēciperentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
dēcipiam
|
dēcipiar
|
—
|
2 p.
|
dēcipiēs
|
dēcipiēris
|
dēcipito
|
3 p.
|
dēcipiet
|
dēcipiētur
|
dēcipito
|
Plur.
|
1 p.
|
dēcipiēmus
|
dēcipiēmur
|
—
|
2 p.
|
dēcipiētis
|
dēcipiēmini
|
dēcipitōte
|
3 p.
|
dēcipiēntur
|
dēcipiunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
dēcipĕre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
dēcipi
|
Participium praesentis actīvi
|
dēcipiens
|
Gerundium
|
dēcipiendi
|
Gerundivum
|
dēcipiendus, -a, -um
|
Основа перфекта: decēp-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
decēpī
|
decēperim
|
decēperam
|
decēpissem
|
decēperō
|
2 p.
|
decēpisti
|
decēperis
|
decēperas
|
decēpisses
|
decēperis
|
3 p.
|
decēpit
|
decēperit
|
decēperat
|
decēpisset
|
decēperit
|
Pl.
|
1 p.
|
decēpimus
|
decēperimus
|
decēperāmus
|
decēpissēmus
|
decēperimus
|
2 p.
|
decēpistis
|
decēperitis
|
decēperātis
|
decēpissētis
|
decēperitis
|
3 p.
|
decēpērunt
|
decēperint
|
decēperant
|
decēpissent
|
decēperint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
decēpisse
|
Основа супина: decept-
Participium perfecti passivi
|
deceptus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
deceptūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
deceptum
|
Supinum II
|
deceptū
|
dē-ci-pi·ō
Глагол, третье спряжение.
Приставка: de-; корень: -cipi-; окончание: -ō.
- вводить в заблуждение, обманывать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Происходит от Шаблон:этимология:decipere
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править