enuntio

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: enuntiā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	enuntiō	enuntior	enuntiem	enuntier	—	—
	2 p.	enuntias	enuntiāris	enunties	enuntiēris	enuntiā	enuntiare
	3 p.	enuntiat	enuntiātur	enuntiet	enuntiētur	—	—
Plur.	1 p.	enuntiāmus	enuntiāmur	enuntiēmus	enuntiēmur	—	—
	2 p.	enuntiātis	enuntiāmini	enuntiētis	enuntiēmini	enuntiāte	enuntiamini
	3 p.	enuntiant	enuntiantur	enuntient	enuntientur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	enuntiābam	enuntiābar	enuntiārem	enuntiārer
	2 p.	enuntiābas	enuntiabāris	enuntiāres	enuntiarēris
	3 p.	enuntiābat	enuntiabātur	enuntiāret	enuntiarētur
Plur.	1 p.	enuntiabāmus	enuntiabāmur	enuntiarēmus	enuntiarēmur
	2 p.	enuntiabātis	enuntiabamini	enuntiarētis	enuntiarēmini
	3 p.	enuntiābant	enuntiabantur	enuntiarent	enuntiarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	enuntiābo	enuntiabor	—
	2 p.	enuntiābis	enuntiaberis	enuntiāto
	3 p.	enuntiābit	enuntiabitur	enuntiāto
Plur.	1 p.	enuntiabimus	enuntiabimur	—
	2 p.	enuntiabitis	enuntiabimini	enuntiatōte
	3 p.	enuntiabuntur	enuntianto

Infīnitivus praesentis actīvi	enuntiāre
Infīnitivus praesentis passīvi	enuntiāri
Participium praesentis actīvi	enuntiāns
Gerundium	enuntiandī
Gerundivum	enuntiandus, -a, -um

Основа перфекта: enuntiāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	enuntiāvī	enuntiāverim	enuntiāveram	enuntiāvissem	enuntiāverō
	2 p.	enuntiāvisti	enuntiāveris	enuntiāveras	enuntiāvisses	enuntiāveris
	3 p.	enuntiāvit	enuntiāverit	enuntiāverat	enuntiāvisset	enuntiāverit
Pl.	1 p.	enuntiāvimus	enuntiāverimus	enuntiāverāmus	enuntiāvissēmus	enuntiāverimus
	2 p.	enuntiāvistis	enuntiāveritis	enuntiāverātis	enuntiāvissētis	enuntiāveritis
	3 p.	enuntiāvērunt	enuntiāverint	enuntiāverant	enuntiāvissent	enuntiāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	enuntiāvisse

Основа супина: enuntiāt-

Participium perfecti passivi	enuntiātus, -a, -um
Participium futuri activi	enuntiātūrus, -a, -um
Supinum I	enuntiātum
Supinum II	enuntiātū

enuntio

Глагол, первое спряжение.

Приставка: e-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

2. высказывать, выражать (aliquid per ambitum verborum Su; aliquid verbis C); произносить (litteras Q);
3. пересказывать (consilia sociorum C);
4. сообщать, разглашать, разбалтывать (mysteria C; silenda L). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??