Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: impertī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
impertiō
|
impertior
|
impertiam
|
impertiar
|
—
|
—
|
2 p.
|
impertis
|
impertīris
|
impertias
|
impertiāris
|
impertī
|
impertīre
|
3 p.
|
impertit
|
impertītur
|
impertiat
|
impertiātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
impertīmus
|
impertīmur
|
impertiāmus
|
impertiāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
impertītis
|
impertimini
|
impertiātis
|
impertiāmini
|
impertīte
|
impertimini
|
3 p.
|
impertiunt
|
impertiuntur
|
impertiant
|
impertiantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
impertiēbam
|
impertiēbar
|
impertīrem
|
impertīrer
|
2 p.
|
impertiēbas
|
impertiebāris
|
impertīres
|
impertirēris
|
3 p.
|
impertiēbat
|
impertiebātur
|
impertīret
|
impertirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
impertiebāmus
|
impertiebāmur
|
impertirēmus
|
impertirēmur
|
2 p.
|
impertiebātis
|
impertiebamini
|
impertirētis
|
impertirēmini
|
3 p.
|
impertiēbant
|
impertiebantur
|
impertīrent
|
impertirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
impertiam
|
impertiar
|
—
|
2 p.
|
imperties
|
impertiēris
|
impertīto
|
3 p.
|
impertiet
|
impertiētur
|
impertīto
|
Plur.
|
1 p.
|
impertiēmus
|
impertiēmur
|
—
|
2 p.
|
impertiētis
|
impertiemini
|
impertitōte
|
3 p.
|
impertientur
|
impertiunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
impertīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
impertīri
|
Participium praesentis actīvi
|
impertiens
|
Gerundium
|
impertiendi
|
Gerundivum
|
impertiendus, -a, -um
|
Основа перфекта: impertīv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
impertīvī
|
impertīverim
|
impertīveram
|
impertīvissem
|
impertīverō
|
2 p.
|
impertīvisti
|
impertīveris
|
impertīveras
|
impertīvisses
|
impertīveris
|
3 p.
|
impertīvit
|
impertīverit
|
impertīverat
|
impertīvisset
|
impertīverit
|
Pl.
|
1 p.
|
impertīvimus
|
impertīverimus
|
impertīverāmus
|
impertīvissēmus
|
impertīverimus
|
2 p.
|
impertīvistis
|
impertīveritis
|
impertīverātis
|
impertīvissētis
|
impertīveritis
|
3 p.
|
impertīvērunt
|
impertīverint
|
impertīverant
|
impertīvissent
|
impertīverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
impertīvisse
|
Основа супина: impertīt-
Participium perfecti passivi
|
impertītus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
impertītūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
impertītum
|
Supinum II
|
impertītū
|
impertio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: im-; корень: --.
Семантические свойства
править
- уделять (alicui aliquid или de aliqua re C): locum sessui i. Ap дать (новоприбывшему) место для сидения ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править