Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: irrogā-
|
|
Praesens
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
irrogō
|
irrogor
|
irrogem
|
irroger
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
irrogas
|
irrogāris
|
irroges
|
irrogēris
|
irrogā
|
irrogare
|
| 3 p.
|
irrogat
|
irrogātur
|
irroget
|
irrogētur
|
—
|
—
|
| Plur.
|
1 p.
|
irrogāmus
|
irrogāmur
|
irrogēmus
|
irrogēmur
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
irrogātis
|
irrogāmini
|
irrogētis
|
irrogēmini
|
irrogāte
|
irrogamini
|
| 3 p.
|
irrogant
|
irrogantur
|
irrogent
|
irrogentur
|
—
|
—
|
|
|
Imperfectum
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
irrogābam
|
irrogābar
|
irrogārem
|
irrogārer
|
| 2 p.
|
irrogābas
|
irrogabāris
|
irrogāres
|
irrogarēris
|
| 3 p.
|
irrogābat
|
irrogabātur
|
irrogāret
|
irrogarētur
|
| Plur.
|
1 p.
|
irrogabāmus
|
irrogabāmur
|
irrogarēmus
|
irrogarēmur
|
| 2 p.
|
irrogabātis
|
irrogabamini
|
irrogarētis
|
irrogarēmini
|
| 3 p.
|
irrogābant
|
irrogabantur
|
irrogarent
|
irrogarentur
|
|
|
Futūrum I
|
| Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
| Sing.
|
1 p.
|
irrogābo
|
irrogabor
|
—
|
| 2 p.
|
irrogābis
|
irrogaberis
|
irrogāto
|
| 3 p.
|
irrogābit
|
irrogabitur
|
irrogāto
|
| Plur.
|
1 p.
|
irrogabimus
|
irrogabimur
|
—
|
| 2 p.
|
irrogabitis
|
irrogabimini
|
irrogatōte
|
| 3 p.
|
irrogabuntur
|
irroganto
|
| Infīnitivus praesentis actīvi
|
irrogāre
|
| Infīnitivus praesentis passīvi
|
irrogāri
|
| Participium praesentis actīvi
|
irrogāns
|
| Gerundium
|
irrogandī
|
| Gerundivum
|
irrogandus, -a, -um
|
Основа перфекта: irrogāv-
|
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
| Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
| Sg.
|
1 p.
|
irrogāvī
|
irrogāverim
|
irrogāveram
|
irrogāvissem
|
irrogāverō
|
| 2 p.
|
irrogāvisti
|
irrogāveris
|
irrogāveras
|
irrogāvisses
|
irrogāveris
|
| 3 p.
|
irrogāvit
|
irrogāverit
|
irrogāverat
|
irrogāvisset
|
irrogāverit
|
| Pl.
|
1 p.
|
irrogāvimus
|
irrogāverimus
|
irrogāverāmus
|
irrogāvissēmus
|
irrogāverimus
|
| 2 p.
|
irrogāvistis
|
irrogāveritis
|
irrogāverātis
|
irrogāvissētis
|
irrogāveritis
|
| 3 p.
|
irrogāvērunt
|
irrogāverint
|
irrogāverant
|
irrogāvissent
|
irrogāverint
|
| Infīnitivus perfecti actīvi
|
irrogāvisse
|
Основа супина: irrogāt-
| Participium perfecti passivi
|
irrogātus, -a, -um
|
| Participium futuri activi
|
irrogātūrus, -a, -um
|
| Supinum I
|
irrogātum
|
| Supinum II
|
irrogātū
|
irrogo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ir-; корень: --.
Семантические свойства
править
- предлагать: i. alicui aliquid предлагать что-л. против кого-л. (i. alicui legem C): lex irrogata C чрезвычайный закон;
- присуждать, назначать, налагать, определять (alicui poenam peccatis H; supplicium, exsilium T);
- осуществлять (imperium in aliquem PM);
- посвящать, отводить время (labori Q);
- наносить, причинять (locis sanctorum injuriam Eccl; damnum Dig): i. sibi mortem T лишать себя жизни. ◆ Quibus iniuriis eo gravius angimur quod a Gubernio irrogentur Austriacae Nationis, quae iampridem maximis Christianae reipublicae temporibus huic Sedi Apostolicae coniunctissima pro Catholica fide strenue decertavit. — Этими повреждениями мы растревожены тем тяжелее, что их наносит правительство Австрийской Нации, которая прежде самым преданным этому Апостолическому престолу образом усердно вступала в бой за католическую веру, когда Христианское государство нуждалось в этом. Пий IX, «Vix dum a nobis», 1874 г.
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править
