kupiec

Польский

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	kupiec	kupcy
Р.	kupca	kupców
Д.	kupcowi	kupcom
В.	kupca	kupców
Тв.	kupcem	kupcami
М.	kupcu	kupcach
Зв.	kupcze	kupcy

ku-piec

Существительное.

Корень: --.

Произношение

• МФА: [ˈkupʲjɛʦ̑] 

  (файл)

Семантические свойства

Значение

1. купец, торговец ◆ Ten kupiec, który jadał baraninę z lordami i wygłaszał tak śmiało teorię posługiwania się nożem przy rybach, urósł w jej wyobraźni. — Этот купец, едавший баранину с лордами и так смело проповедовавший теорию, будто рыбу следует есть при помощи ножа, сразу вырос в ее глазах. Болеслав Прус, «Кукла» (1887–1890) / перевод Н. Модзелевской, 1949 [НКРЯ]

Синонимы

1. nabywca

Родственные слова

Ближайшее родство

существительные: kupno, kupcowa, kupiectwo, kupczenie, kupienie, kupowanie, odkup, odkupienie, odkupiciel, przekupa, przekupka, przekupień, przekupność, przekupstwo, przekupywanie, wykup, wykupywanie, zakup, zakupy прилагательные: kupiecki, kupiony, dokupiony, odkupiony, podkupiony, przekupiony, przekupny, wykupiony, zakupiony, kupny глаголы: kupować, kupić, kupczyć, dokupywać, dokupić, nakupywać, nakupić, odkupywać, odkupić, podkupywać, podkupić, przekupywać, przekupić, wkupywać się, wkupić się, wykupywać, wykupić, zakupywać, zakupić

Этимология

От ??