navigo

Идо

Морфологические и синтаксические свойства

ед. ч.	мн. ч.
navigo	navigi

navigo

Существительное.

Корень: -navig-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. навигация ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: navigā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	navigō	navigor	navigem	naviger	—	—
	2 p.	navigas	navigāris	naviges	navigēris	navigā	navigare
	3 p.	navigat	navigātur	naviget	navigētur	—	—
Plur.	1 p.	navigāmus	navigāmur	navigēmus	navigēmur	—	—
	2 p.	navigātis	navigāmini	navigētis	navigēmini	navigāte	navigamini
	3 p.	navigant	navigantur	navigent	navigentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	navigābam	navigābar	navigārem	navigārer
	2 p.	navigābas	navigabāris	navigāres	navigarēris
	3 p.	navigābat	navigabātur	navigāret	navigarētur
Plur.	1 p.	navigabāmus	navigabāmur	navigarēmus	navigarēmur
	2 p.	navigabātis	navigabamini	navigarētis	navigarēmini
	3 p.	navigābant	navigabantur	navigarent	navigarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	navigābo	navigabor	—
	2 p.	navigābis	navigaberis	navigāto
	3 p.	navigābit	navigabitur	navigāto
Plur.	1 p.	navigabimus	navigabimur	—
	2 p.	navigabitis	navigabimini	navigatōte
	3 p.	navigabuntur	naviganto

Infīnitivus praesentis actīvi	navigāre
Infīnitivus praesentis passīvi	navigāri
Participium praesentis actīvi	navigāns
Gerundium	navigandī
Gerundivum	navigandus, -a, -um

Основа перфекта: navigāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	navigāvī	navigāverim	navigāveram	navigāvissem	navigāverō
	2 p.	navigāvisti	navigāveris	navigāveras	navigāvisses	navigāveris
	3 p.	navigāvit	navigāverit	navigāverat	navigāvisset	navigāverit
Pl.	1 p.	navigāvimus	navigāverimus	navigāverāmus	navigāvissēmus	navigāverimus
	2 p.	navigāvistis	navigāveritis	navigāverātis	navigāvissētis	navigāveritis
	3 p.	navigāvērunt	navigāverint	navigāverant	navigāvissent	navigāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	navigāvisse

Основа супина: navigāt-

Participium perfecti passivi	navigātus, -a, -um
Participium futuri activi	navigātūrus, -a, -um
Supinum I	navigātum
Supinum II	navigātū

navigo

Глагол, первое спряжение.

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. плавать, плыть (на корабле) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: navigium прилагательные: naviger глаголы: annavigo, circumnavigo, enavigo, innavigo, pernavigo, praenavigo, praeternavigo, renavigo, subnavigo, transnavigo

Этимология

Происходит от ??

Фразеологизмы и устойчивые сочетания

• ius navigandi