praefoco

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: praefōcā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praefōcō	praefōcor	praefōcem	praefōcer	—	—
	2 p.	praefōcas	praefōcāris	praefōces	praefōcēris	praefōcā	praefōcare
	3 p.	praefōcat	praefōcātur	praefōcet	praefōcētur	—	—
Plur.	1 p.	praefōcāmus	praefōcāmur	praefōcēmus	praefōcēmur	—	—
	2 p.	praefōcātis	praefōcāmini	praefōcētis	praefōcēmini	praefōcāte	praefōcamini
	3 p.	praefōcant	praefōcantur	praefōcent	praefōcentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praefōcābam	praefōcābar	praefōcārem	praefōcārer
	2 p.	praefōcābas	praefōcabāris	praefōcāres	praefōcarēris
	3 p.	praefōcābat	praefōcabātur	praefōcāret	praefōcarētur
Plur.	1 p.	praefōcabāmus	praefōcabāmur	praefōcarēmus	praefōcarēmur
	2 p.	praefōcabātis	praefōcabamini	praefōcarētis	praefōcarēmini
	3 p.	praefōcābant	praefōcabantur	praefōcarent	praefōcarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	praefōcābo	praefōcabor	—
	2 p.	praefōcābis	praefōcaberis	praefōcāto
	3 p.	praefōcābit	praefōcabitur	praefōcāto
Plur.	1 p.	praefōcabimus	praefōcabimur	—
	2 p.	praefōcabitis	praefōcabimini	praefōcatōte
	3 p.	praefōcabuntur	praefōcanto

Infīnitivus praesentis actīvi	praefōcāre
Infīnitivus praesentis passīvi	praefōcāri
Participium praesentis actīvi	praefōcāns
Gerundium	praefōcandī
Gerundivum	praefōcandus, -a, -um

Основа перфекта: praefōcāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	praefōcāvī	praefōcāverim	praefōcāveram	praefōcāvissem	praefōcāverō
	2 p.	praefōcāvisti	praefōcāveris	praefōcāveras	praefōcāvisses	praefōcāveris
	3 p.	praefōcāvit	praefōcāverit	praefōcāverat	praefōcāvisset	praefōcāverit
Pl.	1 p.	praefōcāvimus	praefōcāverimus	praefōcāverāmus	praefōcāvissēmus	praefōcāverimus
	2 p.	praefōcāvistis	praefōcāveritis	praefōcāverātis	praefōcāvissētis	praefōcāveritis
	3 p.	praefōcāvērunt	praefōcāverint	praefōcāverant	praefōcāvissent	praefōcāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	praefōcāvisse

Основа супина: praefōcāt-

Participium perfecti passivi	praefōcātus, -a, -um
Participium futuri activi	praefōcātūrus, -a, -um
Supinum I	praefōcātum
Supinum II	praefōcātū

praefoco

Глагол, первое спряжение.

Приставка: prae-; корень: -foc-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. душить, удавить ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. (о сорняках) глушить ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: praefocatio, fauces прилагательные: praefocabilis

Этимология

Происходит от Шаблон:этимология:praefocare