statuo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: statu-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	statuō	statuor	statuam	statuar	—	—
	2 p.	statuis	statueris	statuas	statuāris	statue	statuere
	3 p.	statuit	statuitur	statuat	statuātur	—	—
Plur.	1 p.	statuimus	statuimur	statuāmus	statuāmur	—	—
	2 p.	statuitis	statuimini	statuātis	statuamini	statuite	statuimini
	3 p.	statuunt	statuuntur	statuant	statuantur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	statuēbam	statuēbar	statuerem	statuerer
	2 p.	statuēbas	statuebāris	statueres	statuerēris
	3 p.	statuēbat	statuebātur	statueret	statuerētur
Plur.	1 p.	statuebāmus	statuebāmur	statuerēmus	statuerēmur
	2 p.	statuebātis	statuebamini	statuerētis	statuerēmini
	3 p.	statuēbant	statuebantur	statuerent	statuerentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	statuam	statuar	—
	2 p.	statues	statuēris	statuito
	3 p.	statuet	statuētur	statuito
Plur.	1 p.	statuēmus	statuēmur	—
	2 p.	statuētis	statuemini	statuitōte
	3 p.	statuentur	statuunto

Infīnitivus praesentis actīvi	statuĕre
Infīnitivus praesentis passīvi	statui
Participium praesentis actīvi	statuens
Gerundium	statuendi
Gerundivum	statuendus, -a, -um

Основа перфекта: statu-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	statuī	statuerim	statueram	statuissem	statuerō
	2 p.	statuisti	statueris	statueras	statuisses	statueris
	3 p.	statuit	statuerit	statuerat	statuisset	statuerit
Pl.	1 p.	statuimus	statuerimus	statuerāmus	statuissēmus	statuerimus
	2 p.	statuistis	statueritis	statuerātis	statuissētis	statueritis
	3 p.	statuērunt	statuerint	statuerant	statuissent	statuerint

Infīnitivus perfecti actīvi	statuisse

Основа супина: statūt-

Participium perfecti passivi	statūtus, -a, -um
Participium futuri activi	statūtūrus, -a, -um
Supinum I	statūtum
Supinum II	statūtū

statuo

Глагол, третье спряжение.

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. ставить, устанавливать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. постановлять, решать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
3. утверждать

Родственные слова

statuo
уменьш.-ласк. формы: staticulum, statunculum пр. существительные: statua, statuaria, statuarius, statumen, statuminatio, statutio, statutum прилагательные: statuarius глаголы: statumino

Этимология

Происходит от statum, супина глагола sistere «ставить, помещать; возводить», далее из stāre «стоять», далее из праиндоевр. *sta- «стоять»