Польский

Морфологические и синтаксические свойства

	наст.	прош.	повелит.
Я	uczę	uczyłem uczyłam uczyłom	—
Ты	uczysz	uczyłeś uczyłaś uczyłoś	ucz
Он Она Оно	uczy	uczył uczyła uczyło	niech uczy
Мы	uczymy	uczyliśmy uczyłyśmy	uczmy
Вы	uczycie	uczyliście uczyłyście	uczcie
Они	uczą	uczyli uczyły	uczcie

	наст.	прош.	повелит.
Я	uczę się	uczyłem się uczyłam się uczyłom się	—
Ты	uczysz się	uczyłeś się uczyłaś się uczyłoś się	ucz się
Он Она Оно	uczy się się	uczył się uczyła się uczyło się	niech się uczy
Мы	uczymy się	uczyliśmy się uczyłyśmy się	uczmy się
Вы	uczycie się	uczyliście się uczyłyście się	uczcie się
Они	uczą się	uczyli się uczyły się	uczcie się

u-czyć

Глагол. переходный несовершенного вида ^[1] (совершенного вида: nauczyć)

Глагол возвратный совершенного вида uczyć się ^[2]

Корень: --.

Произношение

МФА: ед. ч. [ˈuʧ̑ɨʨ̑]
(файл)
мн. ч. []

Семантические свойства

Значение

учить ◆ Niechże ich ta uczy, kto umie. — Пускай их учит тот, кто умеет. Stefan Żeromski, «Popioły», Стефан Жеромский. Пепел (1902) / перевод Е. Н. Троповского, Е. М. Егоровой, 1967 [НКРЯ]
учиться ◆ W dzień służył gościom przy bufecie i prowadził rachunki, a w nocy uczył się.. — Днем прислуживал посетителям за стойкой и вел счета, а по ночам учился... Болеслав Прус, «Кукла» (1887–1890) / перевод Н. Модзелевской, 1949 (цитата из Библиотеки Максима Мошкова, см. Список литературы) (цитата из польской Викитеки Lalka (Prus)/Tom I/I)
Звук примера:

Синонимы

Антонимы

Гиперонимы

Гипонимы

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: nauczyciel, nauka, nieuk, samouk, uczelnia, uczeń, uczony прилагательные: uczony, wyuczalny глаголы: nauczyć, nauczać, pouczyć, pouczać, wyuczyć, wyuczać

Этимология

Происходит от праслав. *učiti, от кот. в числе прочего произошли: др.-русск. учити, др.-русск. укъ «учение», ст.-слав. ѹчити, ѹчѫ (др.-греч., греч. διδάσκειν), русск. учить, укр. учи́ти, белор. вучыць, наву́ка, болг. у́ча «учу», сербохорв. у̀чити, у̀чи̑м, словенск. učíti (-ím), чешск. učit, словацк. učiť, польск. uczyć, uczę, в.-луж. wučić, н.-луж. hucyś; связано чередованием гласных с *vyknǫti (см. вы́кнуть), родственно др.-прусск. iaukint «упражнять», лит. jaukìnti, jaukinù «приучать, укрощать», jaũkas «манок, приманка», jaukùs «смирный, ручной», др.-инд. úсуаti «находит удовольствие, имеет обыкновение», ṓkаs «удовольствие, удовлетворение», армянск. ուսանիմ (usanim) «учусь, приучаюсь», готск. 𐌱𐌹𐌿𐌷𐍄𐍃 (biūhts) «привычный». Использованы данные словаря М. Фасмера. См. Список литературы.

Фразеологизмы и устойчивые сочетания

nie ucz ojca dzieci robić

Библиография

Для улучшения этой статьи желательно:

Добавить описание морфемного состава с помощью {{морфо}}
Добавить синонимы в секцию «Семантические свойства»
Добавить гиперонимы в секцию «Семантические свойства»

↑ спряжение VIb

форма

единственное число

множественное число

1 лицо

2 лицо

3 лицо

1 лицо

2 лицо

3 лицо

неопределенная

uczyć

время настоящее

uczę

uczysz

uczy

uczymy

uczycie

uczą

время прошедшее

м.

uczyłem

uczyłeś

uczył

uczyliśmy

uczyliście

uczyli

ж.

uczyłam

uczyłaś

uczyła

uczyłyśmy

uczyłyście

uczyły

ср.

uczyłom

uczyłoś

uczyło

другие формы
время будущее	м.	będę uczył, będę uczyć	będziesz uczył, będziesz uczyć	będzie uczył, będzie uczyć	będziemy uczyli, będziemy uczyć	będziecie uczyli, będziecie uczyć	będą uczyli, będą uczyć
	ж.	będę uczyła, będę uczyć	będziesz uczyła, będziesz uczyć	będzie uczyła, będzie uczyć	będziemy uczyły, będziemy uczyć	będziecie uczyły, będziecie uczyć	będą uczyły, będą uczyć
	ср.	będę uczyło, będę uczyć	będziesz uczyło, będziesz uczyć	będzie uczyło, będzie uczyć	będziemy uczyły, będziemy uczyć	będziecie uczyły, będziecie uczyć	będą uczyły, będą uczyć
время предпрошедшее	м.	uczyłem był	uczyłeś był	uczył był	uczyliśmy byli	uczyliście byli	uczyli byli
	ж.	uczyłam była	uczyłaś była	uczyła była	uczyłyśmy były	uczyłyście były	uczyły były
	ср.	uczyłom było	uczyłoś było	uczyło było	uczyłyśmy były	uczyłyście były	uczyły były
безличная форма прошедшего времени		uczono
наклонение повелительное		–	ucz	niech uczy	uczmy	uczcie	niech uczą
наклонение сослагательное	м.	uczyłbym, byłbym uczył	uczyłbyś, byłbyś uczył	uczyłby, byłby uczył	uczylibyśmy, bylibyśmy uczyli	uczylibyście, bylibyście uczyli	uczyliby, byliby uczyli
	ж.	uczyłabym, byłabym uczyła	uczyłabyś, byłabyś uczyła	uczyłaby, byłaby uczyła	uczyłybyśmy, byłybyśmy uczyły	uczyłybyście, byłybyście uczyły	uczyłyby, byłyby uczyły
	ср.	uczyłobym, byłobym uczyło	uczyłobyś, byłobyś uczyło	uczyłoby, byłoby uczyło	uczyłybyśmy, byłybyśmy uczyły	uczyłybyście, byłybyście uczyły	uczyłyby, byłyby uczyły
прилагательное причастие действительного залога	м.	uczący, nieuczący
	ж.	ucząca, nieucząca			uczące, nieuczące
	ср.	uczące, nieuczące			uczące, nieuczące
прилагательное причастие страдательного залога	м.	uczony			uczeni
	ж.	uczona			uczone
	ср.	uczone			uczone
наречное причастие настоящего времени		ucząc, nie ucząc
отглагольное существительное		uczenie, nieuczenie

↑ спряжение VIb

форма

единственное число

множественное число

1 лицо

2 лицо

3 лицо

1 лицо

2 лицо

3 лицо

неопределенная

uczyć się

время настоящее

uczę się

uczysz się

uczy się

uczymy się

uczycie się

uczą się

время прошедшее

м.

uczyłem się

uczyłeś się

uczył się

uczyliśmy się

uczyliście się

uczyli się

ж.

uczyłam się

uczyłaś się

uczyła się

uczyłyśmy się

uczyłyście się

uczyły się

ср.

uczyłom się

uczyłoś się

uczyło się

другие формы
время будущее	м.	będę się uczył, będę się uczyć	będziesz się uczył, będziesz się uczyć	będzie się uczył, będzie się uczyć	będziemy się uczyli, będziemy się uczyć	będziecie się uczyli, będziecie się uczyć	będą się uczyli, będą się uczyć
	ж.	będę się uczyła, będę się uczyć	będziesz się uczyła, będziesz się uczyć	będzie się uczyła, będzie się uczyć	będziemy się uczyły, będziemy się uczyć	będziecie się uczyły, będziecie się uczyć	będą się uczyły, będą się uczyć
	ср.	będę się uczyło, będę się uczyć	będziesz się uczyło, będziesz się uczyć	będzie się uczyło, będzie się uczyć	będziemy się uczyły, będziemy się uczyć	będziecie się uczyły, będziecie się uczyć	będą się uczyły, będą się uczyć
время предпрошедшее	м.	uczyłem się był	uczyłeś się był	uczył się był	uczyliśmy się byli	uczyliście się byli	uczyli się byli
	ж.	uczyłam się była	uczyłaś się była	uczyła się była	uczyłyśmy się były	uczyłyście się były	uczyły się były
	ср.	uczyłom się było	uczyłoś się było	uczyło się było	uczyłyśmy się były	uczyłyście się były	uczyły się były
безличная форма прошедшего времени		uczono się
наклонение повелительное		–	ucz się	niech się uczy	uczmy się	uczcie się	niech się uczą
наклонение сослагательное	м.	uczyłbym się, byłbym się uczył	uczyłbyś się, byłbyś się uczył	uczyłby się, byłby się uczył	uczylibyśmy się, bylibyśmy się uczyli	uczylibyście się, bylibyście się uczyli	uczyliby się, byliby się uczyli
	ж.	uczyłabym się, byłabym się uczyła	uczyłabyś się, byłabyś się uczyła	uczyłaby się, byłaby się uczyła	uczyłybyśmy się, byłybyśmy się uczyły	uczyłybyście się, byłybyście się uczyły	uczyłyby się, byłyby się uczyły
	ср.	uczyłobym się, byłobym się uczyło	uczyłobyś się, byłobyś się uczyło	uczyłoby się, byłoby się uczyło	uczyłybyśmy się, byłybyśmy się uczyły	uczyłybyście się, byłybyście się uczyły	uczyłyby się, byłyby się uczyły
прилагательное причастие действительного залога	м.	uczący się, nieuczący się
	ж.	ucząca się, nieucząca się			uczące się, nieuczące się
	ср.	uczące się, nieuczące się			uczące się, nieuczące się
наречное причастие настоящего времени		ucząc się, nie ucząc się
отглагольное существительное		uczenie się, nieuczenie się

[1] спряжение VIb

форма единственное число множественное число
1 лицо 2 лицо 3 лицо 1 лицо 2 лицо 3 лицо
неопределенная uczyć
время настоящее uczę uczysz uczy uczymy uczycie uczą
время прошедшее м. uczyłem uczyłeś uczył uczyliśmy uczyliście uczyli
ж. uczyłam uczyłaś uczyła uczyłyśmy uczyłyście uczyły
ср. uczyłom uczyłoś uczyło
другие формы
время будущее м. będę uczył,
będę uczyć będziesz uczył,
będziesz uczyć będzie uczył,
będzie uczyć będziemy uczyli,
będziemy uczyć będziecie uczyli,
będziecie uczyć będą uczyli,
będą uczyć
ж. będę uczyła,
będę uczyć będziesz uczyła,
będziesz uczyć będzie uczyła,
będzie uczyć będziemy uczyły,
będziemy uczyć będziecie uczyły,
będziecie uczyć będą uczyły,
będą uczyć
ср. będę uczyło,
będę uczyć będziesz uczyło,
będziesz uczyć będzie uczyło,
będzie uczyć
время предпрошедшее м. uczyłem był uczyłeś był uczył był uczyliśmy byli uczyliście byli uczyli byli
ж. uczyłam była uczyłaś była uczyła była uczyłyśmy były uczyłyście były uczyły były
ср. uczyłom było uczyłoś było uczyło było
безличная форма прошедшего времени uczono
наклонение повелительное – ucz niech uczy uczmy uczcie niech uczą
наклонение сослагательное м. uczyłbym,
byłbym uczył uczyłbyś,
byłbyś uczył uczyłby,
byłby uczył uczylibyśmy,
bylibyśmy uczyli uczylibyście,
bylibyście uczyli uczyliby,
byliby uczyli
ж. uczyłabym,
byłabym uczyła uczyłabyś,
byłabyś uczyła uczyłaby,
byłaby uczyła uczyłybyśmy,
byłybyśmy uczyły uczyłybyście,
byłybyście uczyły uczyłyby,
byłyby uczyły
ср. uczyłobym,
byłobym uczyło uczyłobyś,
byłobyś uczyło uczyłoby,
byłoby uczyło
прилагательное причастие действительного залога м. uczący, nieuczący
ж. ucząca, nieucząca uczące, nieuczące
ср. uczące, nieuczące
прилагательное причастие страдательного залога м. uczony uczeni
ж. uczona uczone
ср. uczone
наречное причастие настоящего времени ucząc, nie ucząc
отглагольное существительное uczenie, nieuczenie

[2] спряжение VIb

форма единственное число множественное число
1 лицо 2 лицо 3 лицо 1 лицо 2 лицо 3 лицо
неопределенная uczyć się
время настоящее uczę się uczysz się uczy się uczymy się uczycie się uczą się
время прошедшее м. uczyłem się uczyłeś się uczył się uczyliśmy się uczyliście się uczyli się
ж. uczyłam się uczyłaś się uczyła się uczyłyśmy się uczyłyście się uczyły się
ср. uczyłom się uczyłoś się uczyło się
другие формы
время будущее м. będę się uczył,
będę się uczyć będziesz się uczył,
będziesz się uczyć będzie się uczył,
będzie się uczyć będziemy się uczyli,
będziemy się uczyć będziecie się uczyli,
będziecie się uczyć będą się uczyli,
będą się uczyć
ж. będę się uczyła,
będę się uczyć będziesz się uczyła,
będziesz się uczyć będzie się uczyła,
będzie się uczyć będziemy się uczyły,
będziemy się uczyć będziecie się uczyły,
będziecie się uczyć będą się uczyły,
będą się uczyć
ср. będę się uczyło,
będę się uczyć będziesz się uczyło,
będziesz się uczyć będzie się uczyło,
będzie się uczyć
время предпрошедшее м. uczyłem się był uczyłeś się był uczył się był uczyliśmy się byli uczyliście się byli uczyli się byli
ж. uczyłam się była uczyłaś się była uczyła się była uczyłyśmy się były uczyłyście się były uczyły się były
ср. uczyłom się było uczyłoś się było uczyło się było
безличная форма прошедшего времени uczono się
наклонение повелительное – ucz się niech się uczy uczmy się uczcie się niech się uczą
наклонение сослагательное м. uczyłbym się,
byłbym się uczył uczyłbyś się,
byłbyś się uczył uczyłby się,
byłby się uczył uczylibyśmy się,
bylibyśmy się uczyli uczylibyście się,
bylibyście się uczyli uczyliby się,
byliby się uczyli
ж. uczyłabym się,
byłabym się uczyła uczyłabyś się,
byłabyś się uczyła uczyłaby się,
byłaby się uczyła uczyłybyśmy się,
byłybyśmy się uczyły uczyłybyście się,
byłybyście się uczyły uczyłyby się,
byłyby się uczyły
ср. uczyłobym się,
byłobym się uczyło uczyłobyś się,
byłobyś się uczyło uczyłoby się,
byłoby się uczyło
прилагательное причастие действительного залога м. uczący się, nieuczący się
ж. ucząca się, nieucząca się uczące się, nieuczące się
ср. uczące się, nieuczące się
наречное причастие настоящего времени ucząc się, nie ucząc się
отглагольное существительное uczenie się, nieuczenie się

[1]

[2]