хәҡиҡәт

Башкирский

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	хәҡиҡәт	хәҡиҡәттәр
Прит.	хәҡиҡәттең	хәҡиҡәттәрҙең
Д.	хәҡиҡәткә	хәҡиҡәттәргә
В.	хәҡиҡәтте	хәҡиҡәттәрҙе
М.	хәҡиҡәттә	хәҡиҡәттәрҙә
Исх.	хәҡиҡәттән	хәҡиҡәттәрҙән
Принадлежность лицо ед. ч. мн. ч. 1-е хәҡиҡәтем хәҡиҡәтебеҙ 2-е хәҡиҡәтең хәҡиҡәтегеҙ 3-е хәҡиҡәте хәҡиҡәте

хә-ҡи-ҡәт

Существительное.

корень: -хәҡиҡәт-

Произношение

• МФА: [χæ.qɨ̯͜i.ˈqæt̟]

Семантические свойства

Значение

1. истина, правда ◆ Тик бәхәстә генә хәҡиҡәт тыуа. — Лишь в споре рождается истина.

Синонимы

1. частичн. ысын, дөрөҫлөк

Антонимы

1. ?

Гиперонимы

1. —

Гипонимы

1. —

Родственные слова

Ближайшее родство
наречия: хаҡ

Этимология

От араб. حقيقة (ḥaqīqa) ‘истина, правда’.