вєличавъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	вєличавъ	вєличаво	вєличава
Р.	вєличава	вєличава	вєличавꙑ
Д.	вєличавѹ	вєличавѹ	вєличавѣ
В.	вєличавъ	вєличаво	вєличавѫ
Тв.	вєличавомь	вєличавомь	вєличавоѭ
М.	вєличавѣ	вєличавѣ	вєличавѣ
дв. ч. Им.—В. вєличава вєличавѣ вєличавѣ Р.—М. вєличавѹ вєличавѹ вєличавѹ Д.—Тв. вєличавома вєличавома вєличавама
мн. ч. Им. вєличави вєличава вєличавꙑ Р. вєличавъ вєличавъ вєличавъ Д. вєличавомъ вєличавомъ вєличавамъ В. вєличавꙑ вєличава вєличавꙑ Тв. вєличавꙑ вєличавꙑ вєличавами М. вєличавѣхъ вєличавѣхъ вєличавахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	вєличавꙑи	вєличавоѥ	вєличаваꙗ
Р.	вєличаваѥго	вєличаваѥго	вєличавꙑѩ
Д.	вєличавѹѥмѹ	вєличавѹѥмѹ	вєличавѣи
В.	вєличавꙑи	вєличавоѥ	вєличавѫѭ
Тв.	вєличавꙑимь	вєличавꙑимь	вєличавоѭ
М.	вєличавѣѥмь	вєличавѣѥмь	вєличавѣи
дв. ч. Им.—В. вєличаваꙗ вєличавѣи вєличавѣи Р.—М. вєличавѹю вєличавѹю вєличавѹю Д.—Тв. вєличавꙑима вєличавꙑима вєличавꙑима
мн. ч. Им. вєличавии вєличаваꙗ вєличавꙑѩ Р. вєличавꙑихъ вєличавꙑихъ вєличавꙑихъ Д. вєличавꙑимъ вєличавꙑимъ вєличавꙑимъ В. вєличавꙑѩ вєличаваꙗ вєличавꙑѩ Тв. вєличавꙑими вєличавꙑими вєличавꙑими М. вєличавꙑихъ вєличавꙑихъ вєличавꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. надменный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??