вєльлѣпъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	вєльлѣпъ	вєльлѣпо	вєльлѣпа
Р.	вєльлѣпа	вєльлѣпа	вєльлѣпꙑ
Д.	вєльлѣпѹ	вєльлѣпѹ	вєльлѣпѣ
В.	вєльлѣпъ	вєльлѣпо	вєльлѣпѫ
Тв.	вєльлѣпомь	вєльлѣпомь	вєльлѣпоѭ
М.	вєльлѣпѣ	вєльлѣпѣ	вєльлѣпѣ
дв. ч. Им.—В. вєльлѣпа вєльлѣпѣ вєльлѣпѣ Р.—М. вєльлѣпѹ вєльлѣпѹ вєльлѣпѹ Д.—Тв. вєльлѣпома вєльлѣпома вєльлѣпама
мн. ч. Им. вєльлѣпи вєльлѣпа вєльлѣпꙑ Р. вєльлѣпъ вєльлѣпъ вєльлѣпъ Д. вєльлѣпомъ вєльлѣпомъ вєльлѣпамъ В. вєльлѣпꙑ вєльлѣпа вєльлѣпꙑ Тв. вєльлѣпꙑ вєльлѣпꙑ вєльлѣпами М. вєльлѣпѣхъ вєльлѣпѣхъ вєльлѣпахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	вєльлѣпꙑи	вєльлѣпоѥ	вєльлѣпаꙗ
Р.	вєльлѣпаѥго	вєльлѣпаѥго	вєльлѣпꙑѩ
Д.	вєльлѣпѹѥмѹ	вєльлѣпѹѥмѹ	вєльлѣпѣи
В.	вєльлѣпꙑи	вєльлѣпоѥ	вєльлѣпѫѭ
Тв.	вєльлѣпꙑимь	вєльлѣпꙑимь	вєльлѣпоѭ
М.	вєльлѣпѣѥмь	вєльлѣпѣѥмь	вєльлѣпѣи
дв. ч. Им.—В. вєльлѣпаꙗ вєльлѣпѣи вєльлѣпѣи Р.—М. вєльлѣпѹю вєльлѣпѹю вєльлѣпѹю Д.—Тв. вєльлѣпꙑима вєльлѣпꙑима вєльлѣпꙑима
мн. ч. Им. вєльлѣпии вєльлѣпаꙗ вєльлѣпꙑѩ Р. вєльлѣпꙑихъ вєльлѣпꙑихъ вєльлѣпꙑихъ Д. вєльлѣпꙑимъ вєльлѣпꙑимъ вєльлѣпꙑимъ В. вєльлѣпꙑѩ вєльлѣпаꙗ вєльлѣпꙑѩ Тв. вєльлѣпꙑими вєльлѣпꙑими вєльлѣпꙑими М. вєльлѣпꙑихъ вєльлѣпꙑихъ вєльлѣпꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. великолепный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??