съвѣстьнъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	съвѣстьнъ	съвѣстьно	съвѣстьна
Р.	съвѣстьна	съвѣстьна	съвѣстьнꙑ
Д.	съвѣстьнѹ	съвѣстьнѹ	съвѣстьнѣ
В.	съвѣстьнъ	съвѣстьно	съвѣстьнѫ
Тв.	съвѣстьномь	съвѣстьномь	съвѣстьноѭ
М.	съвѣстьнѣ	съвѣстьнѣ	съвѣстьнѣ
дв. ч. Им.—В. съвѣстьна съвѣстьнѣ съвѣстьнѣ Р.—М. съвѣстьнѹ съвѣстьнѹ съвѣстьнѹ Д.—Тв. съвѣстьнома съвѣстьнома съвѣстьнама
мн. ч. Им. съвѣстьни съвѣстьна съвѣстьнꙑ Р. съвѣстьнъ съвѣстьнъ съвѣстьнъ Д. съвѣстьномъ съвѣстьномъ съвѣстьнамъ В. съвѣстьнꙑ съвѣстьна съвѣстьнꙑ Тв. съвѣстьнꙑ съвѣстьнꙑ съвѣстьнами М. съвѣстьнѣхъ съвѣстьнѣхъ съвѣстьнахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	съвѣстьнꙑи	съвѣстьноѥ	съвѣстьнаꙗ
Р.	съвѣстьнаѥго	съвѣстьнаѥго	съвѣстьнꙑѩ
Д.	съвѣстьнѹѥмѹ	съвѣстьнѹѥмѹ	съвѣстьнѣи
В.	съвѣстьнꙑи	съвѣстьноѥ	съвѣстьнѫѭ
Тв.	съвѣстьнꙑимь	съвѣстьнꙑимь	съвѣстьноѭ
М.	съвѣстьнѣѥмь	съвѣстьнѣѥмь	съвѣстьнѣи
дв. ч. Им.—В. съвѣстьнаꙗ съвѣстьнѣи съвѣстьнѣи Р.—М. съвѣстьнѹю съвѣстьнѹю съвѣстьнѹю Д.—Тв. съвѣстьнꙑима съвѣстьнꙑима съвѣстьнꙑима
мн. ч. Им. съвѣстьнии съвѣстьнаꙗ съвѣстьнꙑѩ Р. съвѣстьнꙑихъ съвѣстьнꙑихъ съвѣстьнꙑихъ Д. съвѣстьнꙑимъ съвѣстьнꙑимъ съвѣстьнꙑимъ В. съвѣстьнꙑѩ съвѣстьнаꙗ съвѣстьнꙑѩ Тв. съвѣстьнꙑими съвѣстьнꙑими съвѣстьнꙑими М. съвѣстьнꙑихъ съвѣстьнꙑихъ съвѣстьнꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. осознанный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??