Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: conculcā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conculcō
|
conculcor
|
conculcem
|
conculcer
|
—
|
—
|
2 p.
|
conculcas
|
conculcāris
|
conculces
|
conculcēris
|
conculcā
|
conculcare
|
3 p.
|
conculcat
|
conculcātur
|
conculcet
|
conculcētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
conculcāmus
|
conculcāmur
|
conculcēmus
|
conculcēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
conculcātis
|
conculcāmini
|
conculcētis
|
conculcēmini
|
conculcāte
|
conculcamini
|
3 p.
|
conculcant
|
conculcantur
|
conculcent
|
conculcentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conculcābam
|
conculcābar
|
conculcārem
|
conculcārer
|
2 p.
|
conculcābas
|
conculcabāris
|
conculcāres
|
conculcarēris
|
3 p.
|
conculcābat
|
conculcabātur
|
conculcāret
|
conculcarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
conculcabāmus
|
conculcabāmur
|
conculcarēmus
|
conculcarēmur
|
2 p.
|
conculcabātis
|
conculcabamini
|
conculcarētis
|
conculcarēmini
|
3 p.
|
conculcābant
|
conculcabantur
|
conculcarent
|
conculcarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
conculcābo
|
conculcabor
|
—
|
2 p.
|
conculcābis
|
conculcaberis
|
conculcāto
|
3 p.
|
conculcābit
|
conculcabitur
|
conculcāto
|
Plur.
|
1 p.
|
conculcabimus
|
conculcabimur
|
—
|
2 p.
|
conculcabitis
|
conculcabimini
|
conculcatōte
|
3 p.
|
conculcabuntur
|
conculcanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
conculcāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
conculcāri
|
Participium praesentis actīvi
|
conculcāns
|
Gerundium
|
conculcandī
|
Gerundivum
|
conculcandus, -a, -um
|
Основа перфекта: conculcāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
conculcāvī
|
conculcāverim
|
conculcāveram
|
conculcāvissem
|
conculcāverō
|
2 p.
|
conculcāvisti
|
conculcāveris
|
conculcāveras
|
conculcāvisses
|
conculcāveris
|
3 p.
|
conculcāvit
|
conculcāverit
|
conculcāverat
|
conculcāvisset
|
conculcāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
conculcāvimus
|
conculcāverimus
|
conculcāverāmus
|
conculcāvissēmus
|
conculcāverimus
|
2 p.
|
conculcāvistis
|
conculcāveritis
|
conculcāverātis
|
conculcāvissētis
|
conculcāveritis
|
3 p.
|
conculcāvērunt
|
conculcāverint
|
conculcāverant
|
conculcāvissent
|
conculcāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
conculcāvisse
|
Основа супина: conculcāt-
Participium perfecti passivi
|
conculcātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
conculcātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
conculcātum
|
Supinum II
|
conculcātū
|
con-cul-cō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства
править
- растаптывать, раздавливать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править