Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: confulcī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
confulciō
|
confulcior
|
confulciam
|
confulciar
|
—
|
—
|
2 p.
|
confulcis
|
confulcīris
|
confulcias
|
confulciāris
|
confulcī
|
confulcīre
|
3 p.
|
confulcit
|
confulcītur
|
confulciat
|
confulciātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
confulcīmus
|
confulcīmur
|
confulciāmus
|
confulciāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
confulcītis
|
confulcimini
|
confulciātis
|
confulciāmini
|
confulcīte
|
confulcimini
|
3 p.
|
confulciunt
|
confulciuntur
|
confulciant
|
confulciantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
confulciēbam
|
confulciēbar
|
confulcīrem
|
confulcīrer
|
2 p.
|
confulciēbas
|
confulciebāris
|
confulcīres
|
confulcirēris
|
3 p.
|
confulciēbat
|
confulciebātur
|
confulcīret
|
confulcirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
confulciebāmus
|
confulciebāmur
|
confulcirēmus
|
confulcirēmur
|
2 p.
|
confulciebātis
|
confulciebamini
|
confulcirētis
|
confulcirēmini
|
3 p.
|
confulciēbant
|
confulciebantur
|
confulcīrent
|
confulcirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
confulciam
|
confulciar
|
—
|
2 p.
|
confulcies
|
confulciēris
|
confulcīto
|
3 p.
|
confulciet
|
confulciētur
|
confulcīto
|
Plur.
|
1 p.
|
confulciēmus
|
confulciēmur
|
—
|
2 p.
|
confulciētis
|
confulciemini
|
confulcitōte
|
3 p.
|
confulcientur
|
confulciunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
confulcīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
confulcīri
|
Participium praesentis actīvi
|
confulciens
|
Gerundium
|
confulciendi
|
Gerundivum
|
confulciendus, -a, -um
|
Основа перфекта: confulcīv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
confulcīvī
|
confulcīverim
|
confulcīveram
|
confulcīvissem
|
confulcīverō
|
2 p.
|
confulcīvisti
|
confulcīveris
|
confulcīveras
|
confulcīvisses
|
confulcīveris
|
3 p.
|
confulcīvit
|
confulcīverit
|
confulcīverat
|
confulcīvisset
|
confulcīverit
|
Pl.
|
1 p.
|
confulcīvimus
|
confulcīverimus
|
confulcīverāmus
|
confulcīvissēmus
|
confulcīverimus
|
2 p.
|
confulcīvistis
|
confulcīveritis
|
confulcīverātis
|
confulcīvissētis
|
confulcīveritis
|
3 p.
|
confulcīvērunt
|
confulcīverint
|
confulcīverant
|
confulcīvissent
|
confulcīverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
confulcīvisse
|
Основа супина: confulcīt-
Participium perfecti passivi
|
confulcītus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
confulcītūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
confulcītum
|
Supinum II
|
confulcītū
|
confulcio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства
править
- (встреч. тк. part. pf.) сталкивать друг с другом: primordia confulta Lcr столкнувшиеся друг с другом первоначала (атомы) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править