Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: deconciliā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
deconciliō
|
deconcilior
|
deconciliem
|
deconcilier
|
—
|
—
|
2 p.
|
deconcilias
|
deconciliāris
|
deconcilies
|
deconciliēris
|
deconciliā
|
deconciliare
|
3 p.
|
deconciliat
|
deconciliātur
|
deconciliet
|
deconciliētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
deconciliāmus
|
deconciliāmur
|
deconciliēmus
|
deconciliēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
deconciliātis
|
deconciliāmini
|
deconciliētis
|
deconciliēmini
|
deconciliāte
|
deconciliamini
|
3 p.
|
deconciliant
|
deconciliantur
|
deconcilient
|
deconcilientur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
deconciliābam
|
deconciliābar
|
deconciliārem
|
deconciliārer
|
2 p.
|
deconciliābas
|
deconciliabāris
|
deconciliāres
|
deconciliarēris
|
3 p.
|
deconciliābat
|
deconciliabātur
|
deconciliāret
|
deconciliarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
deconciliabāmus
|
deconciliabāmur
|
deconciliarēmus
|
deconciliarēmur
|
2 p.
|
deconciliabātis
|
deconciliabamini
|
deconciliarētis
|
deconciliarēmini
|
3 p.
|
deconciliābant
|
deconciliabantur
|
deconciliarent
|
deconciliarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
deconciliābo
|
deconciliabor
|
—
|
2 p.
|
deconciliābis
|
deconciliaberis
|
deconciliāto
|
3 p.
|
deconciliābit
|
deconciliabitur
|
deconciliāto
|
Plur.
|
1 p.
|
deconciliabimus
|
deconciliabimur
|
—
|
2 p.
|
deconciliabitis
|
deconciliabimini
|
deconciliatōte
|
3 p.
|
deconciliabuntur
|
deconcilianto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
deconciliāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
deconciliāri
|
Participium praesentis actīvi
|
deconciliāns
|
Gerundium
|
deconciliandī
|
Gerundivum
|
deconciliandus, -a, -um
|
Основа перфекта: deconciliāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
deconciliāvī
|
deconciliāverim
|
deconciliāveram
|
deconciliāvissem
|
deconciliāverō
|
2 p.
|
deconciliāvisti
|
deconciliāveris
|
deconciliāveras
|
deconciliāvisses
|
deconciliāveris
|
3 p.
|
deconciliāvit
|
deconciliāverit
|
deconciliāverat
|
deconciliāvisset
|
deconciliāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
deconciliāvimus
|
deconciliāverimus
|
deconciliāverāmus
|
deconciliāvissēmus
|
deconciliāverimus
|
2 p.
|
deconciliāvistis
|
deconciliāveritis
|
deconciliāverātis
|
deconciliāvissētis
|
deconciliāveritis
|
3 p.
|
deconciliāvērunt
|
deconciliāverint
|
deconciliāverant
|
deconciliāvissent
|
deconciliāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
deconciliāvisse
|
Основа супина: deconciliāt-
Participium perfecti passivi
|
deconciliātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
deconciliātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
deconciliātum
|
Supinum II
|
deconciliātū
|
deconcilio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства
править
- отнимать (aliquid alicui Pl) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править