Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: defrugā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
defrugō
|
defrugor
|
defrugem
|
defruger
|
—
|
—
|
2 p.
|
defrugas
|
defrugāris
|
defruges
|
defrugēris
|
defrugā
|
defrugare
|
3 p.
|
defrugat
|
defrugātur
|
defruget
|
defrugētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
defrugāmus
|
defrugāmur
|
defrugēmus
|
defrugēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
defrugātis
|
defrugāmini
|
defrugētis
|
defrugēmini
|
defrugāte
|
defrugamini
|
3 p.
|
defrugant
|
defrugantur
|
defrugent
|
defrugentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
defrugābam
|
defrugābar
|
defrugārem
|
defrugārer
|
2 p.
|
defrugābas
|
defrugabāris
|
defrugāres
|
defrugarēris
|
3 p.
|
defrugābat
|
defrugabātur
|
defrugāret
|
defrugarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
defrugabāmus
|
defrugabāmur
|
defrugarēmus
|
defrugarēmur
|
2 p.
|
defrugabātis
|
defrugabamini
|
defrugarētis
|
defrugarēmini
|
3 p.
|
defrugābant
|
defrugabantur
|
defrugarent
|
defrugarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
defrugābo
|
defrugabor
|
—
|
2 p.
|
defrugābis
|
defrugaberis
|
defrugāto
|
3 p.
|
defrugābit
|
defrugabitur
|
defrugāto
|
Plur.
|
1 p.
|
defrugabimus
|
defrugabimur
|
—
|
2 p.
|
defrugabitis
|
defrugabimini
|
defrugatōte
|
3 p.
|
defrugabuntur
|
defruganto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
defrugāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
defrugāri
|
Participium praesentis actīvi
|
defrugāns
|
Gerundium
|
defrugandī
|
Gerundivum
|
defrugandus, -a, -um
|
Основа перфекта: defrugāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
defrugāvī
|
defrugāverim
|
defrugāveram
|
defrugāvissem
|
defrugāverō
|
2 p.
|
defrugāvisti
|
defrugāveris
|
defrugāveras
|
defrugāvisses
|
defrugāveris
|
3 p.
|
defrugāvit
|
defrugāverit
|
defrugāverat
|
defrugāvisset
|
defrugāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
defrugāvimus
|
defrugāverimus
|
defrugāverāmus
|
defrugāvissēmus
|
defrugāverimus
|
2 p.
|
defrugāvistis
|
defrugāveritis
|
defrugāverātis
|
defrugāvissētis
|
defrugāveritis
|
3 p.
|
defrugāvērunt
|
defrugāverint
|
defrugāverant
|
defrugāvissent
|
defrugāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
defrugāvisse
|
Основа супина: defrugāt-
Participium perfecti passivi
|
defrugātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
defrugātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
defrugātum
|
Supinum II
|
defrugātū
|
defrugo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства
править
- [fruges] отнимать плоды (d. segetem PM — v. l. к defrudo) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править