Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: dijudicā-
|
|
Praesens
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
dijudicō
|
dijudicor
|
dijudicem
|
dijudicer
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
dijudicas
|
dijudicāris
|
dijudices
|
dijudicēris
|
dijudicā
|
dijudicare
|
| 3 p.
|
dijudicat
|
dijudicātur
|
dijudicet
|
dijudicētur
|
—
|
—
|
| Plur.
|
1 p.
|
dijudicāmus
|
dijudicāmur
|
dijudicēmus
|
dijudicēmur
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
dijudicātis
|
dijudicāmini
|
dijudicētis
|
dijudicēmini
|
dijudicāte
|
dijudicamini
|
| 3 p.
|
dijudicant
|
dijudicantur
|
dijudicent
|
dijudicentur
|
—
|
—
|
|
|
Imperfectum
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
dijudicābam
|
dijudicābar
|
dijudicārem
|
dijudicārer
|
| 2 p.
|
dijudicābas
|
dijudicabāris
|
dijudicāres
|
dijudicarēris
|
| 3 p.
|
dijudicābat
|
dijudicabātur
|
dijudicāret
|
dijudicarētur
|
| Plur.
|
1 p.
|
dijudicabāmus
|
dijudicabāmur
|
dijudicarēmus
|
dijudicarēmur
|
| 2 p.
|
dijudicabātis
|
dijudicabamini
|
dijudicarētis
|
dijudicarēmini
|
| 3 p.
|
dijudicābant
|
dijudicabantur
|
dijudicarent
|
dijudicarentur
|
|
|
Futūrum I
|
| Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
| Sing.
|
1 p.
|
dijudicābo
|
dijudicabor
|
—
|
| 2 p.
|
dijudicābis
|
dijudicaberis
|
dijudicāto
|
| 3 p.
|
dijudicābit
|
dijudicabitur
|
dijudicāto
|
| Plur.
|
1 p.
|
dijudicabimus
|
dijudicabimur
|
—
|
| 2 p.
|
dijudicabitis
|
dijudicabimini
|
dijudicatōte
|
| 3 p.
|
dijudicabuntur
|
dijudicanto
|
| Infīnitivus praesentis actīvi
|
dijudicāre
|
| Infīnitivus praesentis passīvi
|
dijudicāri
|
| Participium praesentis actīvi
|
dijudicāns
|
| Gerundium
|
dijudicandī
|
| Gerundivum
|
dijudicandus, -a, -um
|
Основа перфекта: dijudicāv-
|
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
| Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
| Sg.
|
1 p.
|
dijudicāvī
|
dijudicāverim
|
dijudicāveram
|
dijudicāvissem
|
dijudicāverō
|
| 2 p.
|
dijudicāvisti
|
dijudicāveris
|
dijudicāveras
|
dijudicāvisses
|
dijudicāveris
|
| 3 p.
|
dijudicāvit
|
dijudicāverit
|
dijudicāverat
|
dijudicāvisset
|
dijudicāverit
|
| Pl.
|
1 p.
|
dijudicāvimus
|
dijudicāverimus
|
dijudicāverāmus
|
dijudicāvissēmus
|
dijudicāverimus
|
| 2 p.
|
dijudicāvistis
|
dijudicāveritis
|
dijudicāverātis
|
dijudicāvissētis
|
dijudicāveritis
|
| 3 p.
|
dijudicāvērunt
|
dijudicāverint
|
dijudicāverant
|
dijudicāvissent
|
dijudicāverint
|
| Infīnitivus perfecti actīvi
|
dijudicāvisse
|
Основа супина: dijudicāt-
| Participium perfecti passivi
|
dijudicātus, -a, -um
|
| Participium futuri activi
|
dijudicātūrus, -a, -um
|
| Supinum I
|
dijudicātum
|
| Supinum II
|
dijudicātū
|
dijudico
Глагол, первое спряжение.
Приставка: di-; корень: --.
Семантические свойства
править
-
- рассудить (inter has sententias C); решить (d. controversiam C); dijudicari non potuit Cs невозможно было решить; aliquem omnium optimum esse d. Pl считать кого-л. лучшим из всех;
- различать (recta ac prava C; vera a falsis и vera et falsa C). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править
