discrucio

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: discruciā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	discruciō	discrucior	discruciem	discrucier	—	—
	2 p.	discrucias	discruciāris	discrucies	discruciēris	discruciā	discruciare
	3 p.	discruciat	discruciātur	discruciet	discruciētur	—	—
Plur.	1 p.	discruciāmus	discruciāmur	discruciēmus	discruciēmur	—	—
	2 p.	discruciātis	discruciāmini	discruciētis	discruciēmini	discruciāte	discruciamini
	3 p.	discruciant	discruciantur	discrucient	discrucientur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	discruciābam	discruciābar	discruciārem	discruciārer
	2 p.	discruciābas	discruciabāris	discruciāres	discruciarēris
	3 p.	discruciābat	discruciabātur	discruciāret	discruciarētur
Plur.	1 p.	discruciabāmus	discruciabāmur	discruciarēmus	discruciarēmur
	2 p.	discruciabātis	discruciabamini	discruciarētis	discruciarēmini
	3 p.	discruciābant	discruciabantur	discruciarent	discruciarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	discruciābo	discruciabor	—
	2 p.	discruciābis	discruciaberis	discruciāto
	3 p.	discruciābit	discruciabitur	discruciāto
Plur.	1 p.	discruciabimus	discruciabimur	—
	2 p.	discruciabitis	discruciabimini	discruciatōte
	3 p.	discruciabuntur	discrucianto

Infīnitivus praesentis actīvi	discruciāre
Infīnitivus praesentis passīvi	discruciāri
Participium praesentis actīvi	discruciāns
Gerundium	discruciandī
Gerundivum	discruciandus, -a, -um

Основа перфекта: discruciāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	discruciāvī	discruciāverim	discruciāveram	discruciāvissem	discruciāverō
	2 p.	discruciāvisti	discruciāveris	discruciāveras	discruciāvisses	discruciāveris
	3 p.	discruciāvit	discruciāverit	discruciāverat	discruciāvisset	discruciāverit
Pl.	1 p.	discruciāvimus	discruciāverimus	discruciāverāmus	discruciāvissēmus	discruciāverimus
	2 p.	discruciāvistis	discruciāveritis	discruciāverātis	discruciāvissētis	discruciāveritis
	3 p.	discruciāvērunt	discruciāverint	discruciāverant	discruciāvissent	discruciāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	discruciāvisse

Основа супина: discruciāt-

Participium perfecti passivi	discruciātus, -a, -um
Participium futuri activi	discruciātūrus, -a, -um
Supinum I	discruciātum
Supinum II	discruciātū

discrucio

Глагол, первое спряжение.

Приставка: dis-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. сильно мучить, истязать (aliquem C, Sen, Su, Ap): discrucior C и discrucior animi Ter мне в высшей степени тяжело, я сильно страдаю ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??