Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: exonerā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
exonerō
|
exoneror
|
exonerem
|
exonerer
|
—
|
—
|
2 p.
|
exoneras
|
exonerāris
|
exoneres
|
exonerēris
|
exonerā
|
exonerare
|
3 p.
|
exonerat
|
exonerātur
|
exoneret
|
exonerētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
exonerāmus
|
exonerāmur
|
exonerēmus
|
exonerēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
exonerātis
|
exonerāmini
|
exonerētis
|
exonerēmini
|
exonerāte
|
exoneramini
|
3 p.
|
exonerant
|
exonerantur
|
exonerent
|
exonerentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
exonerābam
|
exonerābar
|
exonerārem
|
exonerārer
|
2 p.
|
exonerābas
|
exonerabāris
|
exonerāres
|
exonerarēris
|
3 p.
|
exonerābat
|
exonerabātur
|
exonerāret
|
exonerarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
exonerabāmus
|
exonerabāmur
|
exonerarēmus
|
exonerarēmur
|
2 p.
|
exonerabātis
|
exonerabamini
|
exonerarētis
|
exonerarēmini
|
3 p.
|
exonerābant
|
exonerabantur
|
exonerarent
|
exonerarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
exonerābo
|
exonerabor
|
—
|
2 p.
|
exonerābis
|
exoneraberis
|
exonerāto
|
3 p.
|
exonerābit
|
exonerabitur
|
exonerāto
|
Plur.
|
1 p.
|
exonerabimus
|
exonerabimur
|
—
|
2 p.
|
exonerabitis
|
exonerabimini
|
exoneratōte
|
3 p.
|
exonerabuntur
|
exoneranto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
exonerāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
exonerāri
|
Participium praesentis actīvi
|
exonerāns
|
Gerundium
|
exonerandī
|
Gerundivum
|
exonerandus, -a, -um
|
Основа перфекта: exonerāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
exonerāvī
|
exonerāverim
|
exonerāveram
|
exonerāvissem
|
exonerāverō
|
2 p.
|
exonerāvisti
|
exonerāveris
|
exonerāveras
|
exonerāvisses
|
exonerāveris
|
3 p.
|
exonerāvit
|
exonerāverit
|
exonerāverat
|
exonerāvisset
|
exonerāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
exonerāvimus
|
exonerāverimus
|
exonerāverāmus
|
exonerāvissēmus
|
exonerāverimus
|
2 p.
|
exonerāvistis
|
exonerāveritis
|
exonerāverātis
|
exonerāvissētis
|
exonerāveritis
|
3 p.
|
exonerāvērunt
|
exonerāverint
|
exonerāverant
|
exonerāvissent
|
exonerāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
exonerāvisse
|
Основа супина: exonerāt-
Participium perfecti passivi
|
exonerātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
exonerātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
exonerātum
|
Supinum II
|
exonerātū
|
exonero
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex-; корень: --.
Семантические свойства
править
- выгружать, разгружать (naves Pl); освобождать, избавлять (aliquem metu L): e. aes alienum Dig уплатить свои долги ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править