Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: expostulā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
expostulō
|
expostulor
|
expostulem
|
expostuler
|
—
|
—
|
2 p.
|
expostulas
|
expostulāris
|
expostules
|
expostulēris
|
expostulā
|
expostulare
|
3 p.
|
expostulat
|
expostulātur
|
expostulet
|
expostulētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
expostulāmus
|
expostulāmur
|
expostulēmus
|
expostulēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
expostulātis
|
expostulāmini
|
expostulētis
|
expostulēmini
|
expostulāte
|
expostulamini
|
3 p.
|
expostulant
|
expostulantur
|
expostulent
|
expostulentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
expostulābam
|
expostulābar
|
expostulārem
|
expostulārer
|
2 p.
|
expostulābas
|
expostulabāris
|
expostulāres
|
expostularēris
|
3 p.
|
expostulābat
|
expostulabātur
|
expostulāret
|
expostularētur
|
Plur.
|
1 p.
|
expostulabāmus
|
expostulabāmur
|
expostularēmus
|
expostularēmur
|
2 p.
|
expostulabātis
|
expostulabamini
|
expostularētis
|
expostularēmini
|
3 p.
|
expostulābant
|
expostulabantur
|
expostularent
|
expostularentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
expostulābo
|
expostulabor
|
—
|
2 p.
|
expostulābis
|
expostulaberis
|
expostulāto
|
3 p.
|
expostulābit
|
expostulabitur
|
expostulāto
|
Plur.
|
1 p.
|
expostulabimus
|
expostulabimur
|
—
|
2 p.
|
expostulabitis
|
expostulabimini
|
expostulatōte
|
3 p.
|
expostulabuntur
|
expostulanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
expostulāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
expostulāri
|
Participium praesentis actīvi
|
expostulāns
|
Gerundium
|
expostulandī
|
Gerundivum
|
expostulandus, -a, -um
|
Основа перфекта: expostulāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
expostulāvī
|
expostulāverim
|
expostulāveram
|
expostulāvissem
|
expostulāverō
|
2 p.
|
expostulāvisti
|
expostulāveris
|
expostulāveras
|
expostulāvisses
|
expostulāveris
|
3 p.
|
expostulāvit
|
expostulāverit
|
expostulāverat
|
expostulāvisset
|
expostulāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
expostulāvimus
|
expostulāverimus
|
expostulāverāmus
|
expostulāvissēmus
|
expostulāverimus
|
2 p.
|
expostulāvistis
|
expostulāveritis
|
expostulāverātis
|
expostulāvissētis
|
expostulāveritis
|
3 p.
|
expostulāvērunt
|
expostulāverint
|
expostulāverant
|
expostulāvissent
|
expostulāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
expostulāvisse
|
Основа супина: expostulāt-
Participium perfecti passivi
|
expostulātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
expostulātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
expostulātum
|
Supinum II
|
expostulātū
|
expostulo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex-; корень: --.
Семантические свойства
править
-
- настоятельно просить, требовать (aliquid ab aliquo C; primas sibi partes T); требовать выдачи (aliquem ad supplicium T или ad poenam Su);
- требовать ответа или объяснения, заявлять претензию, жаловаться (e. cum aliquo de aliqua re или aliquid и aliquem C etc.): e. injuriam cum aliquo Ter требовать у кого-л. удовлетворения за причинённую обиду. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править