illustro

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: illustrā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	illustrō	illustror	illustrem	illustrer	—	—
	2 p.	illustras	illustrāris	illustres	illustrēris	illustrā	illustrare
	3 p.	illustrat	illustrātur	illustret	illustrētur	—	—
Plur.	1 p.	illustrāmus	illustrāmur	illustrēmus	illustrēmur	—	—
	2 p.	illustrātis	illustrāmini	illustrētis	illustrēmini	illustrāte	illustramini
	3 p.	illustrant	illustrantur	illustrent	illustrentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	illustrābam	illustrābar	illustrārem	illustrārer
	2 p.	illustrābas	illustrabāris	illustrāres	illustrarēris
	3 p.	illustrābat	illustrabātur	illustrāret	illustrarētur
Plur.	1 p.	illustrabāmus	illustrabāmur	illustrarēmus	illustrarēmur
	2 p.	illustrabātis	illustrabamini	illustrarētis	illustrarēmini
	3 p.	illustrābant	illustrabantur	illustrarent	illustrarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	illustrābo	illustrabor	—
	2 p.	illustrābis	illustraberis	illustrāto
	3 p.	illustrābit	illustrabitur	illustrāto
Plur.	1 p.	illustrabimus	illustrabimur	—
	2 p.	illustrabitis	illustrabimini	illustratōte
	3 p.	illustrabuntur	illustranto

Infīnitivus praesentis actīvi	illustrāre
Infīnitivus praesentis passīvi	illustrāri
Participium praesentis actīvi	illustrāns
Gerundium	illustrandī
Gerundivum	illustrandus, -a, -um

Основа перфекта: illustrāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	illustrāvī	illustrāverim	illustrāveram	illustrāvissem	illustrāverō
	2 p.	illustrāvisti	illustrāveris	illustrāveras	illustrāvisses	illustrāveris
	3 p.	illustrāvit	illustrāverit	illustrāverat	illustrāvisset	illustrāverit
Pl.	1 p.	illustrāvimus	illustrāverimus	illustrāverāmus	illustrāvissēmus	illustrāverimus
	2 p.	illustrāvistis	illustrāveritis	illustrāverātis	illustrāvissētis	illustrāveritis
	3 p.	illustrāvērunt	illustrāverint	illustrāverant	illustrāvissent	illustrāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	illustrāvisse

Основа супина: illustrāt-

Participium perfecti passivi	illustrātus, -a, -um
Participium futuri activi	illustrātūrus, -a, -um
Supinum I	illustrātum
Supinum II	illustrātū

illustro

Глагол, первое спряжение.

Приставка: il-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. # освещать (sol cuncta illustrat C);# проливать свет, обнаруживать, выявлять, приводить в известность (consilia C); разъяснять, объяснять (philosophiam veterem, jus obscurum C);# придавать блеск, украшать (orationem C, Q);# покрывать славой, возвеличивать, прославлять (i. familiam suam Su): i. aliquid Musa H (versibus PM) воспевать что-л. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??