Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: impiā-
|
|
Praesens
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
impiō
|
impior
|
impiem
|
impier
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
impias
|
impiāris
|
impies
|
impiēris
|
impiā
|
impiare
|
| 3 p.
|
impiat
|
impiātur
|
impiet
|
impiētur
|
—
|
—
|
| Plur.
|
1 p.
|
impiāmus
|
impiāmur
|
impiēmus
|
impiēmur
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
impiātis
|
impiāmini
|
impiētis
|
impiēmini
|
impiāte
|
impiamini
|
| 3 p.
|
impiant
|
impiantur
|
impient
|
impientur
|
—
|
—
|
|
|
Imperfectum
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
impiābam
|
impiābar
|
impiārem
|
impiārer
|
| 2 p.
|
impiābas
|
impiabāris
|
impiāres
|
impiarēris
|
| 3 p.
|
impiābat
|
impiabātur
|
impiāret
|
impiarētur
|
| Plur.
|
1 p.
|
impiabāmus
|
impiabāmur
|
impiarēmus
|
impiarēmur
|
| 2 p.
|
impiabātis
|
impiabamini
|
impiarētis
|
impiarēmini
|
| 3 p.
|
impiābant
|
impiabantur
|
impiarent
|
impiarentur
|
|
|
Futūrum I
|
| Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
| Sing.
|
1 p.
|
impiābo
|
impiabor
|
—
|
| 2 p.
|
impiābis
|
impiaberis
|
impiāto
|
| 3 p.
|
impiābit
|
impiabitur
|
impiāto
|
| Plur.
|
1 p.
|
impiabimus
|
impiabimur
|
—
|
| 2 p.
|
impiabitis
|
impiabimini
|
impiatōte
|
| 3 p.
|
impiabuntur
|
impianto
|
| Infīnitivus praesentis actīvi
|
impiāre
|
| Infīnitivus praesentis passīvi
|
impiāri
|
| Participium praesentis actīvi
|
impiāns
|
| Gerundium
|
impiandī
|
| Gerundivum
|
impiandus, -a, -um
|
Основа перфекта: impiāv-
|
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
| Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
| Sg.
|
1 p.
|
impiāvī
|
impiāverim
|
impiāveram
|
impiāvissem
|
impiāverō
|
| 2 p.
|
impiāvisti
|
impiāveris
|
impiāveras
|
impiāvisses
|
impiāveris
|
| 3 p.
|
impiāvit
|
impiāverit
|
impiāverat
|
impiāvisset
|
impiāverit
|
| Pl.
|
1 p.
|
impiāvimus
|
impiāverimus
|
impiāverāmus
|
impiāvissēmus
|
impiāverimus
|
| 2 p.
|
impiāvistis
|
impiāveritis
|
impiāverātis
|
impiāvissētis
|
impiāveritis
|
| 3 p.
|
impiāvērunt
|
impiāverint
|
impiāverant
|
impiāvissent
|
impiāverint
|
| Infīnitivus perfecti actīvi
|
impiāvisse
|
Основа супина: impiāt-
| Participium perfecti passivi
|
impiātus, -a, -um
|
| Participium futuri activi
|
impiātūrus, -a, -um
|
| Supinum I
|
impiātum
|
| Supinum II
|
impiātū
|
impio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: im-; корень: --.
Семантические свойства
править
- [impius]позорить, бесславить, бесчестить (sacra MF; ferrum sanguine Eccl): i. se Pl становиться бесчестным, грешить. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править
- Форма датива и аблатива мужского и среднего родов единственного числа от прилагательного impius ◆ Fons turbatus pede et vena corrupta, justus cadens coram impio. — Что возмущенный источник и поврежденный родник, то праведник, падающий пред нечестивым. «Притчи», 25:26 // «Вульгата»
