invoco

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: invocā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	invocō	invocor	invocem	invocer	—	—
	2 p.	invocas	invocāris	invoces	invocēris	invocā	invocare
	3 p.	invocat	invocātur	invocet	invocētur	—	—
Plur.	1 p.	invocāmus	invocāmur	invocēmus	invocēmur	—	—
	2 p.	invocātis	invocāmini	invocētis	invocēmini	invocāte	invocamini
	3 p.	invocant	invocantur	invocent	invocentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	invocābam	invocābar	invocārem	invocārer
	2 p.	invocābas	invocabāris	invocāres	invocarēris
	3 p.	invocābat	invocabātur	invocāret	invocarētur
Plur.	1 p.	invocabāmus	invocabāmur	invocarēmus	invocarēmur
	2 p.	invocabātis	invocabamini	invocarētis	invocarēmini
	3 p.	invocābant	invocabantur	invocarent	invocarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	invocābo	invocabor	—
	2 p.	invocābis	invocaberis	invocāto
	3 p.	invocābit	invocabitur	invocāto
Plur.	1 p.	invocabimus	invocabimur	—
	2 p.	invocabitis	invocabimini	invocatōte
	3 p.	invocabuntur	invocanto

Infīnitivus praesentis actīvi	invocāre
Infīnitivus praesentis passīvi	invocāri
Participium praesentis actīvi	invocāns
Gerundium	invocandī
Gerundivum	invocandus, -a, -um

Основа перфекта: invocāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	invocāvī	invocāverim	invocāveram	invocāvissem	invocāverō
	2 p.	invocāvisti	invocāveris	invocāveras	invocāvisses	invocāveris
	3 p.	invocāvit	invocāverit	invocāverat	invocāvisset	invocāverit
Pl.	1 p.	invocāvimus	invocāverimus	invocāverāmus	invocāvissēmus	invocāverimus
	2 p.	invocāvistis	invocāveritis	invocāverātis	invocāvissētis	invocāveritis
	3 p.	invocāvērunt	invocāverint	invocāverant	invocāvissent	invocāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	invocāvisse

Основа супина: invocāt-

Participium perfecti passivi	invocātus, -a, -um
Participium futuri activi	invocātūrus, -a, -um
Supinum I	invocātum
Supinum II	invocātū

invoco

Глагол, первое спряжение.

Приставка: in-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. # призывать (deo; testes L; in auxilium Q); приглашать (aliquem ad communem fortunam defendendam C);# называть, именовать (aliquem regem, dominum QC). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??