nominito

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: nōminitā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	nōminitō	nōminitor	nōminitem	nōminiter	—	—
	2 p.	nōminitas	nōminitāris	nōminites	nōminitēris	nōminitā	nōminitare
	3 p.	nōminitat	nōminitātur	nōminitet	nōminitētur	—	—
Plur.	1 p.	nōminitāmus	nōminitāmur	nōminitēmus	nōminitēmur	—	—
	2 p.	nōminitātis	nōminitāmini	nōminitētis	nōminitēmini	nōminitāte	nōminitamini
	3 p.	nōminitant	nōminitantur	nōminitent	nōminitentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	nōminitābam	nōminitābar	nōminitārem	nōminitārer
	2 p.	nōminitābas	nōminitabāris	nōminitāres	nōminitarēris
	3 p.	nōminitābat	nōminitabātur	nōminitāret	nōminitarētur
Plur.	1 p.	nōminitabāmus	nōminitabāmur	nōminitarēmus	nōminitarēmur
	2 p.	nōminitabātis	nōminitabamini	nōminitarētis	nōminitarēmini
	3 p.	nōminitābant	nōminitabantur	nōminitarent	nōminitarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	nōminitābo	nōminitabor	—
	2 p.	nōminitābis	nōminitaberis	nōminitāto
	3 p.	nōminitābit	nōminitabitur	nōminitāto
Plur.	1 p.	nōminitabimus	nōminitabimur	—
	2 p.	nōminitabitis	nōminitabimini	nōminitatōte
	3 p.	nōminitabuntur	nōminitanto

Infīnitivus praesentis actīvi	nōminitāre
Infīnitivus praesentis passīvi	nōminitāri
Participium praesentis actīvi	nōminitāns
Gerundium	nōminitandī
Gerundivum	nōminitandus, -a, -um

Основа супина: nōminitāt-

Participium perfecti passivi	nōminitātus, -a, -um
Participium futuri activi	nōminitātūrus, -a, -um
Supinum I	nōminitātum
Supinum II	nōminitātū

nō-mi-ni-to

Глагол, первое спряжение.

Корень: -nomin-; суффикс: -it; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. именовать, называть ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

nominito
существительные: nomen, nominalia, nominatio, nominator, agnomen, cognomen, pronomen, praenomen прилагательные: nominalis, nominatus, nominativus глаголы: nomino, nuncupo наречия: nominatim

Этимология

Происходит от nominare «называть, именовать», далее из nomen «имя, название», из праиндоевр. *nomn- «имя»