obdulco

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: obdulcā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	obdulcō	obdulcor	obdulcem	obdulcer	—	—
	2 p.	obdulcas	obdulcāris	obdulces	obdulcēris	obdulcā	obdulcare
	3 p.	obdulcat	obdulcātur	obdulcet	obdulcētur	—	—
Plur.	1 p.	obdulcāmus	obdulcāmur	obdulcēmus	obdulcēmur	—	—
	2 p.	obdulcātis	obdulcāmini	obdulcētis	obdulcēmini	obdulcāte	obdulcamini
	3 p.	obdulcant	obdulcantur	obdulcent	obdulcentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	obdulcābam	obdulcābar	obdulcārem	obdulcārer
	2 p.	obdulcābas	obdulcabāris	obdulcāres	obdulcarēris
	3 p.	obdulcābat	obdulcabātur	obdulcāret	obdulcarētur
Plur.	1 p.	obdulcabāmus	obdulcabāmur	obdulcarēmus	obdulcarēmur
	2 p.	obdulcabātis	obdulcabamini	obdulcarētis	obdulcarēmini
	3 p.	obdulcābant	obdulcabantur	obdulcarent	obdulcarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	obdulcābo	obdulcabor	—
	2 p.	obdulcābis	obdulcaberis	obdulcāto
	3 p.	obdulcābit	obdulcabitur	obdulcāto
Plur.	1 p.	obdulcabimus	obdulcabimur	—
	2 p.	obdulcabitis	obdulcabimini	obdulcatōte
	3 p.	obdulcabuntur	obdulcanto

Infīnitivus praesentis actīvi	obdulcāre
Infīnitivus praesentis passīvi	obdulcāri
Participium praesentis actīvi	obdulcāns
Gerundium	obdulcandī
Gerundivum	obdulcandus, -a, -um

Основа супина: obdulcāt-

Participium perfecti passivi	obdulcātus, -a, -um
Participium futuri activi	obdulcātūrus, -a, -um
Supinum I	obdulcātum
Supinum II	obdulcātū

ob-dul-co

Глагол, первое спряжение.

Приставка: ob-; корень: -dulc-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. подслащивать; услаждать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. опреснять ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
глаголы: dulco, obdulcesco

Этимология

Происходит от Шаблон:этимология:obdulcare