Морфологические и синтаксические свойства
править
Основа инфекта: recusā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
recusō
|
recusor
|
recusem
|
recuser
|
—
|
—
|
2 p.
|
recusas
|
recusāris
|
recuses
|
recusēris
|
recusā
|
recusare
|
3 p.
|
recusat
|
recusātur
|
recuset
|
recusētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
recusāmus
|
recusāmur
|
recusēmus
|
recusēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
recusātis
|
recusāmini
|
recusētis
|
recusēmini
|
recusāte
|
recusamini
|
3 p.
|
recusant
|
recusantur
|
recusent
|
recusentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
recusābam
|
recusābar
|
recusārem
|
recusārer
|
2 p.
|
recusābas
|
recusabāris
|
recusāres
|
recusarēris
|
3 p.
|
recusābat
|
recusabātur
|
recusāret
|
recusarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
recusabāmus
|
recusabāmur
|
recusarēmus
|
recusarēmur
|
2 p.
|
recusabātis
|
recusabamini
|
recusarētis
|
recusarēmini
|
3 p.
|
recusābant
|
recusabantur
|
recusarent
|
recusarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
recusābo
|
recusabor
|
—
|
2 p.
|
recusābis
|
recusaberis
|
recusāto
|
3 p.
|
recusābit
|
recusabitur
|
recusāto
|
Plur.
|
1 p.
|
recusabimus
|
recusabimur
|
—
|
2 p.
|
recusabitis
|
recusabimini
|
recusatōte
|
3 p.
|
recusabuntur
|
recusanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
recusāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
recusāri
|
Participium praesentis actīvi
|
recusāns
|
Gerundium
|
recusandī
|
Gerundivum
|
recusandus, -a, -um
|
Основа перфекта: recusāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
recusāvī
|
recusāverim
|
recusāveram
|
recusāvissem
|
recusāverō
|
2 p.
|
recusāvisti
|
recusāveris
|
recusāveras
|
recusāvisses
|
recusāveris
|
3 p.
|
recusāvit
|
recusāverit
|
recusāverat
|
recusāvisset
|
recusāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
recusāvimus
|
recusāverimus
|
recusāverāmus
|
recusāvissēmus
|
recusāverimus
|
2 p.
|
recusāvistis
|
recusāveritis
|
recusāverātis
|
recusāvissētis
|
recusāveritis
|
3 p.
|
recusāvērunt
|
recusāverint
|
recusāverant
|
recusāvissent
|
recusāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
recusāvisse
|
Основа супина: recusāt-
Participium perfecti passivi
|
recusātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
recusātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
recusātum
|
Supinum II
|
recusātū
|
recuso
Глагол, первое спряжение.
Приставка: re-; корень: --.
Семантические свойства
править
- [causa]
- отказывать, отклонять (condiciones pacis L); отвергать, отказываться (r. aliquam uxorem Ter; r. aliquid или de aliqua re C, Cs etc.; ignis non unquam alimentare cusat O): r. imperium C отказывать в повиновении; r. lyram C заявить о своём неумении играть на лире; nullum r. periculum Cs, Pt не отступать ни перед какой опасностью; specie recusantis T притворно отказываясь;
- возражать, заявлять протест, протестовать, защищаться Pl, C, Q, Dig;
- опровергать (mendacium Tert). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
-
-
-
-
-
Родственные слова
править
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править