umieć

Польский

Морфологические и синтаксические свойства

u-mieć

Глагол.

Корень: --.

Произношение

• МФА: [ˈũmʲjɛ̇ʨ̑] 

  (файл)

Семантические свойства

Значение

1. уметь ◆ -Na ruinie bowiem i niewypłacalności- mówił pan Deklewski- musi skończyć człowiek, który nie pilnuje się jednego fachu i nie umie uszanować darów łaskawej fortuny. — - Не миновать разорения и банкротства человеку, который не держится одного дела и не умеет ценить милостивых даров судьбы, ― говорил Деклевский. Болеслав Прус, «Кукла» (1887-1890) / перевод Н. Модзелевской, 1949 [НКРЯ] ◆ (nie pilnuje się) [Викитека]
   Звук примера:
   

Синонимы

1. potrafić, być w stanie, wiedzieć, znać

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: umienie, umiejętność czas. naumieć się прилагательные: umiejętny

Этимология

От ??

Фразеологизмы и устойчивые сочетания

• umieć pływać / czytać / naprawić /… • umieć coś na pamięć; czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał • głupi milczeć nie umie