ĉevalo

Эсперанто

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	ĉevalo	ĉevaloj
В.	ĉevalon	ĉevalojn

ĉevalo

Существительное.

Корень: -ĉeval-; окончание: -o.

Произношение

МФА: [ʧɛ.ˈva.lɔ], мн. ч. [ʧɛ.ˈva.lɔi̯], вин. п. [ʧɛ.ˈva.lɔn], вин. п. мн. ч. [ʧɛ.ˈva.lɔi̯n]

Семантические свойства

Ĉevalo

Значение

1. зоол. лошадь, конь ◆ Ĉevalo - specio (Equus caballus) de grandaj neparhufulaj mamuloj uzataj ekde la antikva epoko kiel rajd- kaj tir-bestoj: azenoj, zebroj, kaj ĉevaloj estas en la sama genro; — Лошадь - зоологический вид (лат. Equus caballus - рус. Лошадь домашная) больших непарнокопытных млекопитающих используемых с античной эпохи для езды, перевозки и тяги грузов: ослы, зебры и лошади. ◆ Ĉiuj ĉevaloj kaj ĉaroj de Faraono kaj liaj rajdantoj kaj lia militistaro atingis ilin. — Все лошади и колесницы Фараона с его всадниками и войском достигли их.

Гиперонимы

1. besto, hejma besto, dommamulo

Родственные слова

Список всех слов с корнем ĉeval
имена собственные: Ĉevaleto пр.  существительные: ĉevaledoj, ĉevalaĉo, ĉevalaĵo, ĉevalviando, ĉevalejo, ĉevaleto, ĉevalido, ĉevalino, ĉevalisto прилагательные: ĉevala

Этимология

Происходит от итал. cavallo, франц. cheval или порт. cavalo ^?