ҡояш

Башкирский

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	ҡояш	ҡояштар
Прит.	ҡояштың	ҡояштарҙың
Д.	ҡояшҡа	ҡояштарға
В.	ҡояшты	ҡояштарҙы
М.	ҡояшта	ҡояштарҙа
Исх.	ҡояштан	ҡояштарҙан
Принадлежность лицо ед. ч. мн. ч. 1-е ҡояшым ҡояшыбыҙ 2-е ҡояшың ҡояшығыҙ 3-е ҡояшы ҡояшы

ҡо-яш

Существительное.

корень: -ҡояш-

Произношение

• МФА: [qʊ̞ˈjɑʂ] 

  (файл)

Семантические свойства

Ҡояш

Значение

1. солнце ◆ Ҡояш байый. — Cолнце заходит. ◆ Ҡояштың тәүге нурҙары менән баҫыуға сығып китәбеҙ. — Мы отправляемся на поле с первыми лучами солнца. ◆ Ямғыр үтер, ҡояш өтөр, йәйғор дуғаһын тағыр. — Дождь пройдёт, солнце опалит, радуга вывесит свою дугу. Рами Гарипов
2. адъектив. солнечный ◆ Сүллектәге һауа дымлылығы бик түбән булғанға, ул ҡояш радияцияһынан һаҡламай. — Воздух в пустынях не защищает от солнечной радиации из-за очень низкой влажности.

Гиперонимы

1. йондоҙ
2. йондоҙ

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Восходит к др.-тюрк. *qujaš < пратюрк. *guńaĺ "солнце, солнечное тепло". Впервые представлено в древнеуйгурских и караханидских памятниках; в современных тюркских представлено в карлукских (узб. қуёш, уйгурск. қуяш), кыпчакских (тат. кояш, nog. кыяс, каракалп. қуяс, kdr. къуяш), сибирских (шорск. қуяш, atv. куяш «id.»; якутск. куйаас «жар»).

Фразеологизмы и устойчивые сочетания

• ҡояш торошо