abiugo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: abjugā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	abjugō	abjugor	abjugem	abjuger	—	—
	2 p.	abjugas	abjugāris	abjuges	abjugēris	abjugā	abjugare
	3 p.	abjugat	abjugātur	abjuget	abjugētur	—	—
Plur.	1 p.	abjugāmus	abjugāmur	abjugēmus	abjugēmur	—	—
	2 p.	abjugātis	abjugāmini	abjugētis	abjugēmini	abjugāte	abjugamini
	3 p.	abjugant	abjugantur	abjugent	abjugentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	abjugābam	abjugābar	abjugārem	abjugārer
	2 p.	abjugābas	abjugabāris	abjugāres	abjugarēris
	3 p.	abjugābat	abjugabātur	abjugāret	abjugarētur
Plur.	1 p.	abjugabāmus	abjugabāmur	abjugarēmus	abjugarēmur
	2 p.	abjugabātis	abjugabamini	abjugarētis	abjugarēmini
	3 p.	abjugābant	abjugabantur	abjugarent	abjugarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	abjugābo	abjugabor	—
	2 p.	abjugābis	abjugaberis	abjugāto
	3 p.	abjugābit	abjugabitur	abjugāto
Plur.	1 p.	abjugabimus	abjugabimur	—
	2 p.	abjugabitis	abjugabimini	abjugatōte
	3 p.	abjugabuntur	abjuganto

Infīnitivus praesentis actīvi	abjugāre
Infīnitivus praesentis passīvi	abjugāri
Participium praesentis actīvi	abjugāns
Gerundium	abjugandī
Gerundivum	abjugandus, -a, -um

abjugo

Глагол, первое спряжение.

Приставка: ab-; корень: -iug-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. отделять, разъединять, разлучать ◆ aliquem ab aliqua re Пакувий

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??