abnego

Идо

Морфологические и синтаксические свойства

ед. ч.	мн. ч.
abnego	abnegi

abnego

Существительное.

Корень: -abneg-, окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. отречение ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

от ab- + nego

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: abnegā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	abnegō	abnegor	abnegem	abneger	—	—
	2 p.	abnegas	abnegāris	abneges	abnegēris	abnegā	abnegare
	3 p.	abnegat	abnegātur	abneget	abnegētur	—	—
Plur.	1 p.	abnegāmus	abnegāmur	abnegēmus	abnegēmur	—	—
	2 p.	abnegātis	abnegāmini	abnegētis	abnegēmini	abnegāte	abnegamini
	3 p.	abnegant	abnegantur	abnegent	abnegentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	abnegābam	abnegābar	abnegārem	abnegārer
	2 p.	abnegābas	abnegabāris	abnegāres	abnegarēris
	3 p.	abnegābat	abnegabātur	abnegāret	abnegarētur
Plur.	1 p.	abnegabāmus	abnegabāmur	abnegarēmus	abnegarēmur
	2 p.	abnegabātis	abnegabamini	abnegarētis	abnegarēmini
	3 p.	abnegābant	abnegabantur	abnegarent	abnegarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	abnegābo	abnegabor	—
	2 p.	abnegābis	abnegaberis	abnegāto
	3 p.	abnegābit	abnegabitur	abnegāto
Plur.	1 p.	abnegabimus	abnegabimur	—
	2 p.	abnegabitis	abnegabimini	abnegatōte
	3 p.	abnegabuntur	abneganto

Infīnitivus praesentis actīvi	abnegāre
Infīnitivus praesentis passīvi	abnegāri
Participium praesentis actīvi	abnegāns
Gerundium	abnegandī
Gerundivum	abnegandus, -a, -um

Основа перфекта: abnegāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	abnegāvī	abnegāverim	abnegāveram	abnegāvissem	abnegāverō
	2 p.	abnegāvisti	abnegāveris	abnegāveras	abnegāvisses	abnegāveris
	3 p.	abnegāvit	abnegāverit	abnegāverat	abnegāvisset	abnegāverit
Pl.	1 p.	abnegāvimus	abnegāverimus	abnegāverāmus	abnegāvissēmus	abnegāverimus
	2 p.	abnegāvistis	abnegāveritis	abnegāverātis	abnegāvissētis	abnegāveritis
	3 p.	abnegāvērunt	abnegāverint	abnegāverant	abnegāvissent	abnegāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	abnegāvisse

Основа супина: abnegāt-

Participium perfecti passivi	abnegātus, -a, -um
Participium futuri activi	abnegātūrus, -a, -um
Supinum I	abnegātum
Supinum II	abnegātū

abnego

Глагол, первое спряжение.

Приставка: ab-; корень: -neg-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. отказывать (кому - в чём-то alicui aliquid) ◆ rex tibi coniugium et quaesitas sanguine dotes abnegat, externusque in regnum quaeritur heres. Публий Вергилий Марон, «Энеида, VII, 424»
2. отпираться, отрицать-depositum ◆ Huic ingrato, qui beneficiorum fraudator est, et in hanc partem procubuit animo, non magis dabit beneficium, quam decoctori pecuniam credet, aut depositum committet ei qui iam pluribus abnegauit. Луций Анней Сенека, «De beneficiis, 4, 26, 3»
3. отказываться, не желать ◆ vitam producere Публий Вергилий Марон

Родственные слова

Ближайшее родство
глаголы: nego

Этимология

От ab- + nego