inservio

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: inservī-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	inserviō	inservior	inserviam	inserviar	—	—
	2 p.	inservis	inservīris	inservias	inserviāris	inservī	inservīre
	3 p.	inservit	inservītur	inserviat	inserviātur	—	—
Plur.	1 p.	inservīmus	inservīmur	inserviāmus	inserviāmur	—	—
	2 p.	inservītis	inservimini	inserviātis	inserviāmini	inservīte	inservimini
	3 p.	inserviunt	inserviuntur	inserviant	inserviantur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	inserviēbam	inserviēbar	inservīrem	inservīrer
	2 p.	inserviēbas	inserviebāris	inservīres	inservirēris
	3 p.	inserviēbat	inserviebātur	inservīret	inservirētur
Plur.	1 p.	inserviebāmus	inserviebāmur	inservirēmus	inservirēmur
	2 p.	inserviebātis	inserviebamini	inservirētis	inservirēmini
	3 p.	inserviēbant	inserviebantur	inservīrent	inservirentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	inserviam	inserviar	—
	2 p.	inservies	inserviēris	inservīto
	3 p.	inserviet	inserviētur	inservīto
Plur.	1 p.	inserviēmus	inserviēmur	—
	2 p.	inserviētis	inserviemini	inservitōte
	3 p.	inservientur	inserviunto

Infīnitivus praesentis actīvi	inservīre
Infīnitivus praesentis passīvi	inservīri
Participium praesentis actīvi	inserviens
Gerundium	inserviendi
Gerundivum	inserviendus, -a, -um

Основа перфекта: inservīv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	inservīvī	inservīverim	inservīveram	inservīvissem	inservīverō
	2 p.	inservīvisti	inservīveris	inservīveras	inservīvisses	inservīveris
	3 p.	inservīvit	inservīverit	inservīverat	inservīvisset	inservīverit
Pl.	1 p.	inservīvimus	inservīverimus	inservīverāmus	inservīvissēmus	inservīverimus
	2 p.	inservīvistis	inservīveritis	inservīverātis	inservīvissētis	inservīveritis
	3 p.	inservīvērunt	inservīverint	inservīverant	inservīvissent	inservīverint

Infīnitivus perfecti actīvi	inservīvisse

Основа супина: inservīt-

Participium perfecti passivi	inservītus, -a, -um
Participium futuri activi	inservītūrus, -a, -um
Supinum I	inservītum
Supinum II	inservītū

inservio

Глагол, четвёртое спряжение.

Приставка: in-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. служить, быть подчинённым, покоряться (reges inservientes T);
2. быть услужливым, оказывать услуги, угождать (alicui C, L etc. или aliquem Pl);
3. заботиться, добиваться, домогаться (i. suis commodis, honoribus C; famae T); ◆ Ceterum prout caritatis ratio postulat […] communique hominum saluti pro viribus inserviamus […] — В остальном, как повелевает любовь, […] [и] пусть добиваемся общего блага людей по мере наших сил. Пий IX, «Singulari quadam», 1854 г.
4. приспосабливаться, применяться, приноравливаться (i. temporibus Nep): ◆ nihil est inservitum a me temporis causa — я никогда не применялся к обстоятельствам М. Т. Цицерон .

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: servus, servitium прилагательные: servus глаголы: asservio, deservio, servio

Этимология

От ??