ҡыҙ

Башкирский

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	ҡыҙ	ҡыҙҙар
Прит.	ҡыҙҙың	ҡыҙҙарҙың
Д.	ҡыҙға	ҡыҙҙарға
В.	ҡыҙҙы	ҡыҙҙарҙы
М.	ҡыҙҙа	ҡыҙҙарҙа
Исх.	ҡыҙҙан	ҡыҙҙарҙан
Принадлежность лицо ед. ч. мн. ч. 1-е ҡыҙым ҡыҙыбыҙ 2-е ҡыҙың ҡыҙығыҙ 3-е ҡыҙы ҡыҙы

ҡыҙ

Существительное.

корень: -ҡыҙ-

Произношение

• МФА: [qɯ̞ð]

Семантические свойства

Ике ҡыҙ [1]

Значение

1. девочка ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. девушка; дева ◆ Ҡарт ҡыҙ — старая дева.
3. дочь ◆ Бәләкәс ҡыҙым ошоғаса ҡыҙылса менән дә, сәсәк менән дә ауырыманы. — Моя младшая дочь до сих пор не болела ни корью, ни оспой. Зайнаб Биишева.

Синонимы

1.  ?
2.  ?
3.  ?

Антонимы

1. по полу: малай; по возрасту: ҡатын
2. по полу: егет; по возрасту: ҡатын; ҡарсыҡ, әбей
3. по полу: ул; по родственным отношениям: әсә, инәй, әсәй; ата, атай

Гиперонимы

1. бала
2. ҡатын, ҡатын-ҡыҙ; кеше
3. туған, ҡәрҙәш

Гипонимы

1.  ?
2.  ?
3.  ?

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От пратюркск. *kɨ̄ŕ «девушка; женщина», от которой в числе прочего произошли: др.- тюрк. qïz, азерб. qız (гыз; قیز), башк. ҡыҙ, гагаузск. kız, казахск. қыз, каракалп. qız, караимск. кыз, карач.-балк., кумыкск. къыз, кирг. кыз, кр.-тат. qız, ногайск. кыз, османск. قیز (qïz), тат. кыз, тофалар. ӄыс, тувинск. кыс, тур. kız, туркм. gyz, узб. qiz (қиз), уйгурск. قىز (qiz), урумск. хыз, хакас. хыс, шорск. қыс, чувашск. хӗр, южн.-алтайск. кыс, долганск., якутск. кыыс.

Библиография

• Древнетюркский словарь под ред. В. М. Наделяева, Д. М. Насилова и др. Ленинград: Наука, 1969. стр. 449.